Dag 3: Naar het onderzoekscentrum

De wekker ging om 05:45. Eerst de sleutel van onze kamers inleveren. De receptioniste van het hotel is er dag en nacht. Haar bed staat achter de balie. We moesten haar wakker maken. Ook voor de lokale mensen was het vroeg, er was geen ontbijt eethuis open, alleen een afhaalplek. Terwijl zij ontbijt gingen halen, ben ik in de hal van het hotel blijven wachten. Ik heb nu nog geen behoefte aan ontbijt en voor onderweg straks heb ik nog wat krentenbollen en sultanas van thuis. M'n lichaam slaapt nog volgens mij. Het is nog pik donker buiten en het regent lichtjes. De bus naar het onderzoekscentrum vertrekt om 7 uur.

De busrit was een avontuur, zoals alles hier eigenlijk. Tijdens het wachten op de bus werden we al door meerdere bestelbusjes gevraagd om met hen mee te rijden. Maar het was een lange rit, 3 uur zouden we er ongeveer over doen. Ik verheugde me op nog wat slaap in de bus. Koffers gingen onderin de bus. Het was rustig, totaal stapten er samen met ons bij de begin halte 5 mensen in. Tijdens de busrit werden dit er wat meer. Er werd veel gekletst, ik denk dat ze elkaar allemaal wel kennen en dan ze net zoals ons naar het dorp in het natuur reservaat reisden.

Onderweg was de chaos weer toegeslaan. Veel wegwerkzaamheden en de bus schudde flink heen en weer. Toen we verder de stad uitreden en meer op het platteland kwamen, werd de weg nog hobbeliger en ging het van asfalt naar van die grote vierkante betonblokken. Een vrouw in de bus had last van wagenziekte en halverwege ging het raampje open en sinds dien hing ze uit het raam om over te geven. Gelukkig hadden Robin en ik nergens last van. We waren erg moe en kachelden telkens in slaap waarna we weer wakker schrokken van een flinke hobbel of gat in de weg. De omgeving werd steeds groener en dat ging bij mij wel kriebelen. Na twee dagen in het drukke Nanchang keek ik wel uit naar een groenere en rustigere omgeving. Daarnaast is het doel van de reis natuurlijk de Japanse grasvogel en had ik veel zin om aan ons onderzoeksproject te beginnen. Het landschap ging ook steeds meer op Nederland lijken. Hoge wolkenkrabbers en het drukke verkeer maakten plaats voor een plat moeras gebied, de leefomgeving van de locustella pryeri sinensis. Nu zul je wel denken, de Japanse grasvogel in China? Er zijn twee ondersoorten van de locustella pryeri: sinensis (China) en pryeri (Japan). Wij zullen dus onderzoek doen naar de eerste.

We kwamen aan rond 10 uur. Toen we de bus uitstapten, werden we meteen ontvangen door drie werknemers van het reservaat. De eerste indruk was: wow, is dit een natuur reservaat? Het leek meer op een soort resort. Wij hadden eerder een klein en primitief hutje verwachten. Maar het is gigantisch. We kwamen binnen via een grote poort en het gebouw staat in een U vorm en is typisch in Chinese stijl. Toen hebben we de onderbaas van het natuurreservaat ontmoet: Fong. Hij spreekt een klein beetje Engels dus dat is fijn. Onze kamers werden nog klaargemaakt. We werden uitgenodigd voor thee en we maakten kennis met iedereen. Niemand spreekt verder Engels, wat het lastig maakt om te communiceren. Gelukkig kan Xiaoying nu nog vertalen. Ook hier werd de thee bijgeschronken en ik denk dat ik in totaal wel 20 kopjes thee heb gedronken. Hierbij moet ik wel zeggen dat het niet de grote mokken zijn die we in NL kennen! Hoe het onderzoeksproject zal gaan plaatsvinden werd druk overlegd tussen Fong, Xiaoying en haar man.

Hierna konden we de kamers in en verbaasden we ons opnieuw over de luxe. We kregen ieder een aparte kamer. In Robins kamer staan 4 stapelbedden en een gewoon bed en ik kreeg de kamer met twee twijfelaars. Ook zit er in iedere kamer een eigen badkamer.

Om 12 uur: lunch. De drie maaltijden zullen we elke dag plaatsvinden om half 9, 12 uur en 18 uur. Even kijken of het ontbijt niet in de knoop komt met het veldwerk de komende weken, omdat de vogels vooral met zonsopgang zullen zingen. De kokkin heet Atti en zal elke dag voor ons drie maaltijden koken.

De lunch was heerlijk. Rijst met verschillende gerechten op een ronde draaitafel. Dit was ook zo in het restaurant waar we de eerste avond aten. Zo kan iedereen overal bij door te draaien. Je moet wel op tijd pakken wat je wilt, anders moet je weer een ronde wachten. Er werd hard gelachen om onze stokjes kunsten, waar vooral ik af en toe nog wat klunzig mee was. Er werd me zelfs een lepel aangeboden, maar ik zal het leren en het gaat gelukkig steeds beter! Het eten hier is erg heet. Waar Xiaoying eerst vroeg of de pepers eruit gelaten konden worden, zei ze dat het een kwestie van wennen is en dat het goed voor de gewrichten is met deze kou. Halverwege was m'n tong verdoofd, ik hoop dat ik snel gewend raak aan dit hete eten!

We hebben ook twee Chinese studenten ontmoet, zij spreken gelukkig Engels. Het ene meisje doet onderzoek naar een kraanvogel die in dit gebied leeft en de ander naar de ecologie van het natuurreservaat. Ze zullen helaas niet de gehele periode dat wij er zijn er zijn, maar wel de komende twee weken.

Na de lunch hebben we de hele middag met Xiaoying over onze vogel en het onderzoeksproject gepraat. We hebben vragen en het schema voor komende weken besproken. Ik zal voor de geïnteresseerden even kort uitleggen wat we gaan doen. Ik ga kijken naar de twee verschillende zang onderdelen en wil proberen om de functie van beiden te ontrafelen. Ik verwacht dat het eerste gedeelte (de tril: een kort, repetitief en lager in frequentie) dient voor de man-man interactie, dus met name territoriaal gedrag. Voor het tweede gedeelte (de warble: complex en variabel en hoger in frequentie) verwacht ik een functie in de man-vrouw interactie, dus het aantrekken van een vrouwtje. Dit ga ik doen door de zangreacties op drie verschillende playback (warble alleen, trill allden en gehele zang, dus trill en warble samen) stimuli te bekijken. Robin gaat kijken of er een verschil in zang reactie is op playbacks van de eigen versus vreemde populatie.

Het is hier trouwens KOUD!! De zon is al een tijd onder en de wind is komen opzetten. Het typen gaat wat moeilijker vanwege de koude handen die boven de deken uitsteken. Het is een stuk kouder dan in de stad. Ook hebben ze in de meeste kamers hier geen verwarming, zoals in de eetkamer en de conferentiezalen waar we de hele middag met Xiaoying zaten. Veel heet water en thee drinken helpt goed. Ik ben ook erg blij met m'n thermokleding en skijas.

We hebben beiden nog veel moeite met het ritme en tijdsverschil. Robin had vannacht maar 3 uur geslapen. Ik iets meer maar ik val pas in de ochtend echt goed in slaap, dan is het immers ook nacht in NL. Het is erg gek om te bedenken dat wij er al een hele dag op hebben zitten, terwijl het in NL pas begin de middag is.

Om 18 uur hebben we avondgegeten, dit doet me denken aan thuis, waar we ook vaak om 18 uur eten. We betalen 100 yen per dag om hier te verblijven en we hebben net vooraf betaald aan Fong. Dit was voor ons ook prettig, zodat we niet met zoveel geld op zak hoeven te lopen.

Morgen gaan Xiaoying en haar man het veld in op twee motorfietsen om te kijken waar de vogels zitten. Omdat het voor ons niet veilig is om onervaren het verkeer hier in te gaan, zullen zij dit doen. Verder zullen we ons deze week vooral bezig houden met pilots om te kijken wat wel en wat niet werkt. Ik kijk er erg naar uit om morgen de Japanse grasvogel te zien en te horen.

Ik ga zo hopelijk een beetje warm worden onder de douche en boer zoekt vrouw terug kijken, wat boffen dat hier wifi verbinding is. Slaap lekker vast, of eigenlijk fijne middag en avond!