Dag 60: Storm

Helaas een onrustige nacht. Ik denk dat ik weer iets verkeerds heb gegeten, want ik had vannacht weer last van mijn buik. Gelukkig ging het na een ibuprofenpil beter en kon ik tot 04:15 uur verder slapen. Toen ik wakker werd en uit het raam keek, zag het er niet goed uit: storm. Harde windvlagen bliezen door de bomen heen en de geluiden van de wind spookten door het veldstation. Opnemen zit er met dit weer niet in, vooral niet over een afstand van 25 meter. Dat was balen. 

Op het weerbericht gekeken en morgenochtend ziet het er beter uit (qua wind). Weer de wekker om 04:15. Gelukkig kon ik vanmorgen nog even verder slapen. Tijdens het ontbijt alleen rijst gegeten om mijn buik tot rust te laten komen. Gelukkig is dat goed gevallen en heb ik er geen last meer van gehad. Ik voelde me nog wel wat slapjes, dus Robin heeft onze dagelijkse route in het veld gelopen. 

Tijdens de lunch stonden er weer grote ganzeneieren op tafel. Achter het veldstation staat een volière met ganzen en eenden, iedere dag worden de eieren hiervan opgediend. Erg lekker. 

Na de lunch was de wind helaas nog veel te hard om het transmissie experiment te doen. Het is in China heel gebruikelijk om na de lunch even te gaan liggen. Met zulke lange werkdagen (en voor de leider, zelfs wonen op je werk) kan ik me dat zeker voorstellen. Ik heb het ook maar even uitgeprobeerd en heb heerlijk bijgeslapen. 

Na het avondeten keek ik, zoals altijd als ik daar voorbij loop, nog even de achtertuin is. Jaaaa, eindelijk was onze Hop daar weer. Dat was het enige wat nog op mijn lijstje stond voor hier: een mooie foto van de Hop. Ik rende snel naar boven om mijn camera te pakken (zoals vele keren eerder) en deze keer bleef hij gelukkig zitten! Hij was druk bezig om een grote tor tussen zijn snavel te krijgen. Foto van de Hop, check!

AHH!!! Toen ik net mijn tanden ging poetsen en de kraan aanzette, kwam de grootste duizendpoot die ik ooit gezien heb, even de gootsteen uitwandelen. Hij klom zo over de rand en viel op de grond. Met mijn teenslippers aan vond ik dit toch niet zo een prettig idee. Zonder te gillen, maar zo hard als ik kon ben ik de badkamer uitgerend..

Als ik heel eerlijk ben, mag het van mij snel donderdag zijn. Ik merk dat ik onrustig wordt van het afwachten. Maar hopelijk hebben we morgen nog een mooie laatste dag in het veld en kunnen we het transmissie experiment afronden. Dan moeten we alles weer in die ene koffer zien te krijgen, maar omdat we de kaplaarzen en andere onnodige dingen hier laten, zal dat zeker lukken.

Omdat we morgenochtend voor het ontbijt (om half 5) een nieuwe poging gaan doen voor het onderzoek, duik ik vast mijn bed in (nadat ik die uitvoerig op vergelijkbare insectenwezens heb gecontroleerd). Fijne middag en avond!