Dag 63: In de lucht

Lieve allemaal,

Op dit moment vliegen we ergens boven Rusland. Ik weet dat ik beter kan slapen, zodat ik vanavond volgens de Nederlandse tijd kan slapen. Maar het lukt niet. Te veel spanning en adrenaline. Het was namelijk nog heel spannend vanmorgen en ondanks dat we netjes drie uur van tevoren waren ingechekt, was er paniek ontstaan.

Om 3:10 ging de wekker. Het bed van het hotel lag heerlijk en ik had gelukkig kunnen slapen. We stonden op en checkten uit. Er was wat verwarring over de pendelbus, omdat die er voor ons om 5 uur opstond, terwijl dat toch echt 3:30 moest zijn. Gelukkig stond de pendelbus met een daarin slapende chauffeur klaar op de parkeerplaats. Hij werd wakker gebeld en voor 50 yuan konden we mee (vanaf 5 uur is het wel gratis). We moesten naar terminal 3. Die lag het verste weg van het hotel. We waren er binnen een kwartier. We zochten de juiste balie en omdat we de boarding passen gisteren online al hadden gedownload, konden we gelijk de baggage afleveren. Yes, met 24 kg zat mijn koffer net binnen het limiet en mocht hij mee. Ook Robin z'n koffer was netjes op gewicht. Dat hadden we goed ingeschat.

Na het inchecken moesten we weer de hele immigratiedienst en douane langs. Het was ontzettend heet in terminal 3 en de jas en trui gingen al snel uit toen we met ruim 50 man in de rij moesten wachten. Na een uur waren we het hele gedoe voorbij en hadden we nog een uur voordat we het vliegtuig in konden. We waren de allereerste, de hele vertrekhal was nog leeg. Ik zocht een bankje en ging nog even liggen met m'n ogen dicht. Daarna kreeg ik honger en trakteerde ik mezelf op een chocolade muffin. Daar heb ik van genoten!

Vertrekhal 23 liep al snel vol en om 06:10 konden we aan boord van het Swiss air vliegtuig. Dat verliep helaas niet zo volgens plan. Na een uur stonden we nog stil en werd er omgeroepen dat er een lekkage was in een van de benzine ringen (?). Ze zouden het verhelpen terwijl we vast ontbijt zouden krijgen. Geen van beiden gebeurde echter.. Geen ontbijt en geen reparatie. Na twee uur nog stil te staan, werd er omgeroepen dat deze vlucht gecancled was. Even voelde ik paniek op komen, we zouden toch niet nog een dag in Beijing moeten blijven?! We moesten nog een half uur blijven zitten en moesten daarna uitstappen. Het business deel van het vliegtuig (dat zich voorin bevond) had wel ontbijt gekregen.

Wat nu? Vroeg iedereen zich denk ik af. We kregen een lege boarding pas en moesten onze koffers weer ophalen. Op naar de baggage band. Gelukkig lagen onze koffers er al. Er werd ons verteld dat ze een hotel zouden regelen waarna we op de hoogte zouden worden gehouden van de volgende vlucht naar huis. Nee.. Niet weer naar een hotel. Wanneer je je zo hebt ingesteld om naar huis te gaan, is het frustrerend als dat niet gebeurd. Ze kunnen toch een ander vliegtuig laten gaan? Maar zo simpel was het blijkbaar niet.

Ondanks deze tegenslag, hadden we ontzettend veel geluk. Nadat iedereen een eigen kant op was gegaan, werden we bij de informatie balie doorverwezen naar het kantoor van Swiss air, dat zich op de derde verdieping bevond. We ontmoette onderweg daarna nog een jongen, die mede gedupeerde was van de gecancelde vlucht. Hij herkende ons aan de labels op de koffers en vroeg of we wisten waar we heen moesten. Het was een jongeman van Chinese afkomst die in Californië woont en onderweg was naar New York voor werk. We liepen met z'n allen naar het kantoor en daar werden we eindelijk verteld wat er ging gebeuren. Wij hadden onwijs veel geluk, over precies een uur konden we mee met een directe vlucht van KLM naar Amsterdam!! We zouden dan maximaal een uur vertraging oplopen, omdat we de overstap (die we voorheen in Zwitserland zouden hebben) niet hadden. Ik was ontzettend opgelucht, maar dat was niet van lange duur: zei ze nou nog maar 1 uur voor het vliegtuig zou vertrekken?!?!

Dat was niet alles, we moesten ook nog naar terminal 2. Weer met een shuttle bus. Dat was ruim een kwartier rijden. Oké, we gaan er alles aan doen om deze vlucht te halen. We bespraken het plan in de bus: ik voorop en ik zou iedereen passeren en in het Engels zeggen dat onze vlucht bijna vertrekt.

Bij terminal 2 renden we naar de balie van KLM, die over 5 minuten ging sluiten. Onze koffers konden nog net mee. We renden naar de immigratie dienst en de douane, maakte daar duidelijk dat we er al doorheen waren geweest. Maar toen ik erachter kwam dat ze daar geen genoegen meenamen, riep ik Robin en passeerden we hele rijen mensen. Sorry sorry sorry. Er was een soort knop bij me omgezet: we moesten die vlucht halen. Ons plan verliep goed en de andere wachtenden maakten ruimte voor ons (eigenlijk besef ik me nu dat ik ze niet echt een keuze gaf).

Precies toen de boarding balie openging, kwamen we aan. Hijgend en zwetend. We waren vanmorgen expres zo vroeg ingecheckt om dit haasten te voorkomen... Maar het was gelukt, we hadden de vlucht gehaald!

Ik viel bijna om van de honger want het was inmiddels al 11 uur geweest. De stewardessen spraken Nederlands en we legden de situatie uit en dat we geen ontbijt hadden gehad vanwege de gecancelde vlucht. Ze waren erg begripvol en we kregen een zak vol muesli repen, chocolade repen en chips. Daar knapten we goed van op.

Doordat we beiden niet konden slapen, maar dat wel heel graag wilden, duurde de reis lang. Ik denk dat dat deels ook kwam door het verlangen naar de thuiskomst. Onze reis is gisteren om 8 uur 's ochtends al begonnen en rond half 4 Nederlandse tijd zullen we op Schiphol landen.

Maar eigenlijk begon de reis vandaag precies 9 weken geleden. Wat hebben we in die tijd een hoop beleefd en gezien. Maar daar zijn jullie wel van op de hoogte. Het is een gek idee dat het er bijna op zit, maar ik heb ook zeker een voldaan gevoel. Ik heb ontzettend veel geleerd in de afgelopen weken. Niet alleen over onderzoek doen, maar ook zeker over mezelf, over de omgang met een andere cultuur en de lokale mensen. Wat velen van jullie misschien niet weten, is dat mijn eerste reactie op het aanbod om naar China te gaan "nee, dat is niks voor mij was". Deels kwam dat voort uit angst om uit mijn vertrouwde omgeving en comfortzone te komen. Zo lang vliegen, naar zoveel verschillende plekken en elke keer aan een nieuwe omgeving en mensen wennen. Het was een veilige keuze geweest om thuis te blijven, maar wat ben ik ontzettend blij en stiekem ook een beetje trots op mezelf dat ik dit heb gedaan.

Nanchang
De eerste dagen in Nanchang waren chaotisch, wat komt er dan veel op je af. Verbazing dat er mensen zijn die zo anders leven dan ik in het altijd schone en geordende Nederland. "Waar ben ik beland?"

Nanji wetland
Na de eerste week had ik ontzettende heimwee, ik mistte alles aan thuis. "Waar ben ik aan begonnen?". Maar toen gingen we op zoek naar de grasvogels in Nanji wetland. Dit was het eerste doel waarvoor ik was gekomen en wat was ik blij toen we ze gevonden hadden. We konden aan de slag. En sindsdien ben ik me ook echt gaan thuisvoelen in het veldstation. Het afscheid nemen was dan ook lastig.

Harbin
Ik weet nog hoe verbaasd ik was toen we het reservaat van Nanchang uitreden. Toen we verder reden dan we ooit gelopen waren op dé weg. Dat voelde raar, alsof je een nieuwe wereld in ging. En dat was ook zo, we gingen naar Harbin. Daar was het koud en de werkdagen heel lang. Maar wat was het leuk om met de studenten op te trekken en een deel uit te mogen maken van hun boerenzwaluwen project.

Beijing
En toen stond Beijing op het programma. Wat ben ik verliefd geworden op deze stad. Voor mijn gevoel hebben we er alles uitgehaald. We hebben zo ontzettend veel gezien en bezocht. Met voor mij als hoogtepunt de Grote Muur. Wat was dat mooi!

Panjin
Tot slot de laatste plek (op het vliegveld van Beijing na dan), het veldstation in Panjin. Waar het altijd waaide en waar enig signaal van onze grasvogel helaas uit bleef. Maar gelukkig konden we ons richten op een nieuw "bij" experiment. Met veel plezier heb ik steeds gekeken naar de Hop en de Heudes Diksnavelmezen.

Over twee uur landen we en daarmee zit onze reis er officieel op. Ik wil jullie nogmaals bedanken voor het meereizen en meebeleven. Voor alle leuke en lieve reacties tijdens mijn reis. Ik heb er ontzettend van genoten om dit met jullie te delen en ik zal het zeker missen. Het schrijven, maar China natuurlijk ook. Gelukkig is China Town maar 10 minuten fietsen en kan ik ook altijd mijn blog teruglezen als ik het mis.

Inmiddels ben ik veilig thuis en heb ik vannacht heerlijk in m'n eigen bed geslapen. Vanavond of morgen zal ik het laatste verhaal schrijven, over de fijne thuiskomst en het welkom-thuis feestje dat mijn ouders en zus voor me georganiseerd hadden (dankjulliewel). Tot dan!