Dag 57: Afscheid

Na weer een lange nacht slaap, werd ik om 7 uur net iets voor de wekker wakker. Ik was al snel aangekleed en las de mail van Hans met de suggesties voor het nieuwe transmissie experiment. 

Om half 8 konden we ontbijten en kort daarna vertrokken Xiaoying en haar man terug naar Harbin. We liepen met ze mee naar de busstop. Alhoewel, bus stations zijn hier niet. Er is een begin en eind halte, en daartussen in moeten de passagiers zelf aangeven waar ze willen stoppen. Ik blijf dit bijzonder vinden. We moesten wel even de snelweg oversteken om de bus in de goede richting te hebben. Ik blijf het niet fijn vinden om langs en zo op de snelweg te lopen. Om onze dagelijkse route (het pad links en rechts parallel aan de oprit van het veldstation) te lopen, moeten we, zoals ik volgens mij al eerder schreef, een paar tientallen meters op de vluchtstrook lopen. Ik loop dit zo snel als ik kan en zo dicht mogelijk tegen de vangrails aan. 

De bus liet even op zich wachten en ik kreeg het koud. Het was heerlijk zonnig, maar er stond wederom een harde wind. Vandaag konden we in de middag windstoten tot 50 km/uur verwachten en dat is heel normaal voor Panjin, vertelde Xiaoying. 

Na twee zoenen, vertrok de bus en werd het al snel een stipje op de horizon. Gelukkig zien we haar snel in Nederland, want ze zou waarschijnlijk volgend jaar of het jaar erna Leiden weer bezoeken. Nu nog even de snelweg oversteken en dan gaan we onze dagelijkse route lopen. Hierbij nog twee mooie roofvogels gespot:

• Torenvalk (Falco tinnunculus)
• Bonte Kiekendief (Circus melanoleucos

Het was al wat warmer geworden, waardoor de wind ook niet meer zo koud aanvoelde. Morgen wordt het ineens 10 graden warmer. Ik ben benieuwd of er dan nog zoveel wind staat. 

Na de wandeling hadden we nog tijd voor de lunch om het hotel op het vliegveld van Beijing te boeken. Daarna heb ik nog wat opnames geanalyseerd en heeft Robin de playback stimuli in elkaar gezet. Vervolgens hebben we weer heerlijk geluncht en ging ik daarna weer aan de slag. 

Om 15 uur hebben we de andere weg gelopen, maar helaas nog geen vogels kunnen vinden. Wel hebben we de 10 locaties gevonden (met stroken riet van langer dan 25 meter) voor het transmissie experiment. Ik genoot van het zonnetje. De wind maakte het wel lastig om vogels te horen of überhaupt om elkaar te horen. Als we met de wind mee praatte, ging het goed. Om de paar meter stonden we even stil om te luisteren, wie weet konden we nog een triller en/of warbel ontdekken. Maar helaas.

Wat ik wel bijzonder vind aan het natuurgebied hier, is dat het duidelijk zichtbaar is dat er mensen wonen en werken. Zo zijn er aan het begin van de rechter weg grote onderwater gelopen zoutvelden. Je kon precies zien waar de vrachtwagen het zout telkens inlaadt, want er lag een grote hoop overgebleven zout. Ook de rietvelden die iedere winter worden geoogst, waren in grote vierkante percelen aangelegd. Het bijzonder hieraan is, dat deze velden onder water worden gezet met zout water. Op sommige delen hebben ze grote zeilen onder de velden aangelegd, om het water te omsluiten. Zoals ik al eerder schreef, zijn de knikken de machines van de oliemaatschappijen ook nog iedere dag op en neer. 

Na ons rondje (eigenlijk dezelfde weg op en neer), was het al snel tijd voor het avondeten. En we stonden voor een uitdaging, onze watervoorraad was op. We delen één grote ton met water, waar een pompje op zit om drinkwater uit te halen. Vanmiddag was daar echter het laatste beetje water uitgepompt. Alleen hoe maakten we dit duidelijk? Gelukkig stond er ook één in de eetkamer/keuken. We wezen ernaar en gebaarden dat deze leeg was. Ze snapten het al snel en lieten ons zien waar de voorraad stond. We konden hem zo vervangen. Het eten was trouwens weer smullen.

Na het avondeten heb ik me nog even bezig gehouden met analyseren. Maar nu ga ik nog even lekker in bed lezen voor ik ga slapen. Ik moet natuurlijk niet over het analyseren gaan dromen. Morgen wordt het prachtig weer, daar verheug ik me wel op. Aan de foto die mijn vader me vanmiddag stuurde, van mijn moeder in het zonnetje in een strandtent, zag het weer er in Nederland ook goed uit (jij trouwens ook mama!). Geniet ervan! Veel liefs vanuit het verre Panjin (Panshan county).