Dag 53: Veilig aangekomen in Panjin

Ik was nog heerlijk in een diepe slaap, toen de wekker om 04:45 uur ging. Poeh dat was even wakker worden. Ik wilde nog heeeeel graag blijven liggen, maar we moesten naar het treinstation. Om 5 uur checkte we uit en liepen we naar de metro. Gisteravond was het nog even passen en meten om alles in 1 koffer en 3 rugtassen te krijgen. Op de kaplaarzen, wc papier en kledinghangers kon alles erin. Robin nam de rolkoffer, 1 rugtas en het koffertje met alle apparatuur (die pastte precies op de rolkoffer). Ik kreeg de plastic zak met kaplaarzen, wc papier en hangers en mijn 2 rugtassen (1 om bovenop te leggen en 1 kleinere met geld, paspoort en eten dat ik in de trein nodig heb). Het was nog even sjouwen naar het metro station. In de meeste stations helaas geen roltrappen. In het straatje van het hotel naar de metro stonden de kraampjes met ontbijt al klaar. Ik kocht een heerlijke gefrituurde staaf (die we in Harbin ook hadden gegeten). Even wakker worden.

Bij Beijing trein station moesten we eerst helemaal naar de andere kant lopen om onze kaartjes op te halen. Daarna moesten we weer via buitenom terug om in te checken en de baggage controle te doorgaan. Weer al die tassen op de loopband (dat was bij de metro ook al gebeurd. En nu is het nog maar een half uurtje wachten tot we de trein in mogen (dat kan altijd 20 minuten van tevoren). Zo ging de tijd van 2 uur van tevoren aanwezig zijn toch wel gauw voorbij (gelukkig).

Ik ga er vanuit dat het niet zo luxe zal zijn als het eerste veldstation in Nanchang. Xiaoying liet ons al weten dat ik een kamer met haar zal delen en Robin met haar man. Tot zaterdag, want dan zullen zij weer terug gaan naar Harbin. En zo vliegt de tijd, want volgende week donderdag zullen we weer arriveren op het Beijing trein station.

Na bijna 5 uur in de hogesnelheidstrein, arriveerden we op Panjin station. We hadden geluk! We hadden stoelen D en F, dus mijn eerste gedachte was dat we geen plekken naast elkaar hadden. Maar toen bedacht ik me: vorige keer bestonden de rijen uit 5 stoelen, maar dan kom ik alleen op A B C D E. D was dus sowieso geen rampplek, maar waar kwam F vandaan? Het bleek dat we beide naast elkaar op de twee stoelen bij het raam zaten. Vorige keer zaten we op A en B en nu aan de andere kant van het pad. Dat was ideaal, want Robin wilde graag zijn benen strekken in het gangpad en ik zit altijd graag bij het raam.

Oké de eerste twee uur heb ik aan een stuk door geslapen, sight seeing is toch best intensief. Daarna heerlijk naar buiten getuurd en vooral genoten van het feit dat ik me niet zo beroerd voelde als vorige keer. Er kwamen weer veel bergen voorbij. Daarnaast heb ik ook veel akkers en rijstvelden gezien. Overal was het menselijk handelen in terug te zien. Hier en daar waren grote vuren aangestoken, dit was me ook al op de heenweg opgevallen. Wellicht voor afval verbranden?

Goed, onze aankomst op Panjin om half 1. Xiaoying en haar man stonden al klaar. We liepen naar de bushalte aan de overkant en moesten 20 minuten wachten. Het was erg warm, maar er stond een hele harde wind. Dat is normaal hier, vertelde Xiaoying. Toen zij aankwamen, afgelopen vrijdag, was de wind nog sterker dan vandaag. De bus was ook anders, een heel klein touringbusje kwam aangereden. Voorop geen nummer, maar alleen Chinese tekens. De deur stond al open (en deed dat de hele reis). We zochten een plekje en zette de baggage in het midden van de bus. Links was een rij met twee zitplaatsen, rechts een rij met maar 1. In het midden was ruimte voor baggage. Een vrouw had de leiding over de haltes en riep naar de mensen bij iedere bushalte. Bij haar moesten we ook afrekenen. Het was een uur rijden. Veel hiervan heb ik helaas niet meegekregen, want ik was alweer in slaap gevallen.

In de bussen hier moet je zelf vertellen waar je wilt stoppen en daarmee wordt de route bepaald. De begin en eindhalte staan wel vast. Gelukkig waren Xiaoying en haar man mee om dit aan te geven.

Het natuurreservaat is qua natuur vergelijkbaar met die in Nanchang. Maar voor de rest heel anders. Zo staan er hier door het hele gebied grondboor machines, die druk op en neer bewegen. Ook is het hier veel drukker qua verkeer. Waar het natuurreservaat in Nanchang maar 1 hoofdweg had, is het hier een heel netwerk van wegen. Voor het veldstation loopt de snelweg, die zo te horen nog druk bereden wordt.

Het is een kleiner veldstation dan in Nanchang, met 1 verdieping en in totaal slechts 8 kamers, waarvan 2 voor bezoekers. De leider van het station slaapt in de kamer tussen ons in. Hij doet na de lunch een middagdutje en omdat de muren dun zijn, moeten we overdag zachtjes doen. Ik ga er vanuit dat we overdag lekker buiten zullen zijn, dus dat gaat wel lukken.

In het zijgebouw wonen de Antie en Uncle van het station. Zij verzorgen de drie maaltijden per dag en doen dagelijkse klusjes. Hiernaast zijn er nog 4 wel hele bijzondere vast bewoners van het station: de honden (2 Duitse herders, 1 golden retriever en nog 1 van een bekend ras, maar waar ik even niet op kom). De twee herders wonen rechts van het gebouw in twee aparte grote kooien (met een binnen en buitenverblijf). De andere twee in de garage naast het zijgebouw in twee kleine kooien. We hebben de honden als eerste ontmoet. Blaffen toen we binnen kwamen, maar niet uit waakzaamheid maar uit enthousiasme. Ze wilden dolgraag spelen. Ze gaan regelmatig naar buiten met de leider of worden door Uncle en Antie eruit gelaten als ze buiten bezig zijn. De leider had eerst 8 honden, maar dat bleek toch teveel, dus heeft hij de helft weggegeven.

De man van het herder koppel is ziek en zag er beroerd uit. Slijmerige ogen, uitvallende vacht, oren met veel beestjes erin, geen eetlust (de bak was nog helemaal vol) en een slechte houding. Ze waren gister met hem naar de dierenarts geweest en het bleek dat hij ziek is geworden van een insect. Hij heeft de eerste van in totaal vier injecties gehad en ik hoop dat hij snel beter is. De rijst en overblijfselen van het vlees en vet worden na iedere maaltijd aan de honden gevoerd.

De kamers zijn klein maar bevatten alles wat nodig is: twee bedden, twee kasten en een bureau met opbergruimte. Ik pakte alles uit en installeerde me. Weer een nieuwe plek. Ik bestelde vast de treintickets voor volgende week donderdag en zocht voor een hotel op het vliegveld. We vliegen namelijk om half 7 's ochtends.

Toen was het al snel tijd voor avondeten. We maakten nog even een rondje over de binnenplaats en bekeken de verschillende boerenzwaluw nesten die zich op de voorgevel hadden verzameld. De zwaluwen hadden het er maar druk mee en vlogen af en aan. Antie vertelde dat vorig jaar alle nesten jongen hadden. Daarna vloog er een hele zwerm boven ons.

We aten heerlijk. Diverse gerechten met bloemkool, tofu, sojabonen en sperziebonen. Het was weer smullen. Daarna ontmoetten we Antie haar kleinzoon, van 3 maanden oud. Het was een schatje. Haar dochter was er ook bij. Blijf dat toch bijzonder vinden, dat Antie en Uncle hier werken en wonen en daarom ook hier hun bezoek ontvangen.

Na het avondeten lieten we foto's van Beijing aan Xiaoying zien en bespraken we verdere details over het verblijf in Panjin. Morgen gaan we hun dagelijkse route meelopen, in de hoop een triller en warbel van de grasvogel te horen. Ik verheug me naar de omgeving. Maar voor nu, lekker slapen en tot morgen!

PS: De foto's van gisteren (Ming Tombes) zal ik er morgen opzetten. Nog geen tijd gehad om die te selecteren (inmiddels wel, maar de wifi of mijn laptop wifi ontvanger begaf het net even toen ik ze erop wilde zetten).