Dag 48: Presentatie, Olympisch Park, Opera

Iets voor de wekker van half 8 werd ik wakker. Snel even douchen en spullen pakken. Om 8 uur zaten we aan het ontbijt. We hadden gisteravond al mijn grote koffer volgestopt met winterkleding en souvenirs. Deze mochten we namelijk bij Jiani op haar kantoor laten staan tm 11 mei. De dag voordat we vliegen halen we hem bij haar op. Om met zo een koffer vol dingen die we toch niet nodig hebben, naar Panjin en weer terug te reizen, leek me onnodig. Dit was een mooie oplossing.

Wel moest de koffer nog even op haar kantoor komen. De hobbelige wegen maakte dat er niet gemakkelijk op. Ook alle trappen naar de metro gingen moeizaam, maar gelukkig konden we zitten en vonden we een mooi plekje voor de koffer. Bij iedere metro ingang moet je door de beveiliging. Alle tassen en dus ook de koffer moeten op de lopende band. Voor alle mensen hier door normaal. Maar ik bedacht me wat een chaos dat zou opleveren als ze dit op Den Haag centraal zouden invoeren. Ik heb hier nog geen een keer in de rij hoeven staan voor de baggage en dat terwijl we vanmorgen vol in de spits zaten. Dat hebben ze goed geregeld. Als je de metro mist is dat ook geen ramp, na 2 minuten komt er toch weer een nieuwe aanrijden. Op die manier is de grote hoeveelheid mensen goed te verdelen.

We moesten halverwege overstappen van Lijn 2 naar Lijn 8 en daarna uitstappen bij het metrostation Olympic Green. Toen we het metro station uit liepen, voelde we de warmte van de zon meteen. Gelukkig waren we erop gekleed. Ik had de jas vandaag in het hotel gelaten en had alleen een korte broek en korte mauwen shirt aan. Lekker luchtig. We hadden instructies van Jiani gekregen voor de route naar het instituut, uitgang F van het station en daarna alleen nog maar rechtdoor. Aan de rechterkant verschenen al diverse gebouwen waar diverse wetenschappelijke instituten gevestigd waren.

En ja hoor, daar was het Instituut van Zoölogie. We liepen eerst perongeluk het museum binnen, maar we werden gelukkig al snel doorverwezen (jaja in het Engels) naar het goede gebouw. We moesten naar de derde verdieping. Daar heeft Jiani haar kantoor, die ze deelt met twee andere studenten.

We konden de koffer in een leegstaand kantoor ernaast zetten en gingen naar de vierde verdieping. Daar was het kantoor van haar professor. Er werd een beamer neergezet en Robin sloot zijn laptop erop aan. Gelukkig deze keer geen problemen. Ze hadden alle programma's goed geupdate. Ik moet eerlijk bekennen dat ik me niet had voorbereid. Het was hetzelfde praatje als vorige week, alleen kunnen we wat gedetailleerder vertellen over het onderzoek, omdat het vogelkenners en master+phd studenten zijn. Ook de professor Zeng Yu luisterde mee. Ik verbaasde me over hoe soepel en spontaan het ging. Ik was ook weer helemaal niet nerveus.

Na wat minder dan een uur waren we klaar. We kregen veel vragen vooral Jiani. Uit haar vragen kon ik merken dat ze veel verstand heeft van vogelzang. Ze heeft haar phd bij een professor binnen onze groep (Carel) gedaan en is daarvoor 4 jaar in Leiden geweest. Ze vertelde dat Chinese studenten erg verlegen zijn omdat ze bang zijn iets fout te zeggen of stomste te vragen. Na een half jaar in Leiden was ze al veel meer open, zei ze. Tijdens haar tijd in Leiden is ze bijna dagelijks in China Town, Den Haag geweest om avond te eten en boodschappen te doen.

We kregen ieder een shirt van de professor met een fazant erop. Zijn kantoor hing vol met vogels platen en postzegels met diverse vogelsoorten. Daarnaast stond de vitrine kast vol met flessen drank waarop prachtige afbeeldingen van vogels stonden. Ook diverse beeldjes en andere vogel dingetjes. Hij had een indrukwekkende boeken collectie, met ook veel Engelstalige boeken. Hij sprak zelf ook goed Engels.

Na de presentatie liepen we naar de kamer met parkieten. Jiani begeleidt een bachelor studente die onderzoek doet naar het gedrag. Ze geeft ze telkens twee petrischaaltjes in een verschillende kleur. Slechts in een zitten er zaadjes. Ze kijkt of de vogels kunnen leren en wisselt hierbij de volgorde af. De parkietjes hebben zelf geleerd om de dekseltjes eraf te halen. Een van de parkieten had zichzelf iets typisch aangeleerd: hij ging telkens op z'n rug liggen op het moment dat hij eten kreeg. Ze gaf een demonstratie. Nog typischer was het feit dat 1 van de parkieten verdwenen was. Ze zijn erg slim en kunnen zichzelf aanleren om het deurtje zelf te openen. Maar het gekke was dat ze de parkiet niet meer konden vinden. Het was niet mogelijk dat de vogel uit de kamer was gegaan, hij had zich waarschijnlijk ergens tussen de kasten verstopt. Ze hadden een bakje zaadjes op de tafel gezet en zullen wachten tot hij vanzelf tevoorschijn komt.

Na de presentatie nodigde de professor ons uit voor lunch en samen met Jiani en de studenten liepen we naar het restaurant. Het was 10 minuten lopen en het was al erg warm buiten. Ik genoot ervan. Het restaurant was groot en we werden naar de eerste verdieping begeleid waar we een privé kamer toegewezen kregen (zoals het tot nu toe steeds ging in de restaurants en wat ik bijzonder blijf vinden). Ze hadden heerlijke gerechten besteld, waaronder de bekende Peking eend! Daar kwam een handleiding bij:
1. Pak een heel dun pannenkoekje van de stapel
2. Pak een paar plakjes Peking eend en doop deze in de dip saus
3. Doe er ook reepjes komkommer en lente uitjes tussen
4. Oprollen als een wrap en genieten!

Vooral de huid van Peking eend was ontzettend lekker, zo knapperig als die was klaargemaakt. Ook in de wrap, smaakte alles heerlijk bij elkaar.

Het restaurant heette in het Chinees "grote peer" en ik moest denken aan mijn lieve konijntje. Halverwege kwam er een groot boord met prachtige gefrituurde, gevulde peren erop. Ze waren zoet, met een suiker en deeg laag aan de buitenkant en binnenin een zoete vulling van suiker en rode bonen. Het was smullen! Verder genoten we ook van diverse groentegerechten, dumplings en vleesgerechten.

Na de lunch overlegden we met Jiani en de professor de mogelijkheden om vast wat baggage naar huis te sturen per post. De prijs viel reuze mee en we haalden een doos en stopte deze vol met de winterkleding. Geen souvenirs, omdat het maximaal 3 maandag kan duren! Ze gaan per schip. De doos was 12 kilo en daar betaalden we nog geen €30 voor. Het scheelt veel ruimte in de koffers. Omdat we zeker wisten dat we over het bagage limiet van 23 kg zaten, was dit de goedkoopste en makkelijkste oplossing. We mochten de fiets van een van de studenten lenen om de doos op te vervoeren naar het post kantoor. Hier moesten we het een en ander invullen, moest alles overgepakt worden in een standaard doos en waren we in korte tijd veel kilo's kwijt geraakt. Dat voelde goed.

De rest van de koffer met alle souvenirs en onze twee theesets blijft op het kantoor tot 11 mei. Het scheelt dat we dit niet naar Panjin hoeven mee te sjouwen.

Na het post kantoor, gingen nam Jiani ons mee naar het Olympische Park. We liepen het eerste stuk maar op een gegeven moment kwamen we twee openbare fietsen tegen, waarvan 1 niet op slot zat. Je kunt hier overal zo een fiets lenen met een app op de telefoon. Per uur betaal je 1 yuan. Als je klaar bent, doe je hem op slot en kun je met de telefoon afrekenen. Erg handig! Je mag ze overal neerzetten.

Jaaaaa fietsen! Ah dit heb ik zo gemist!! We reden over de stoep (dat mag hier en kan ook niet anders, omdat de autoweg veel te gevaarlijk is). Op sommige plekken hadden ze een brede fietsstoeltje los van de autoweg gemaakt, zoals we ook in NL kennen. Door het windje wat tijdens het fietsen ontstond, was de warmte beter uit te houden. Genieten!

In het Olympische Park staan een aantal grote sportcomplexen. Waarvan het Vogelnest misschien wel de bekendste is. Dit is een groot stadion en heeft, zoals de naam al verklapt, de vorm van een vogel nest. Alle gebouwen hebben een moderne architectuur. Wat een contrast met de Verboden Stad van gisteren.

Toen was het al snel tijd om met de metro naar het Huguang guild hall theater te gaan. Hier hadden we gisteravond tickets voor de Peking opera besteld. Als je ze online besteld, is het goedkoper. Om 18 uur stond er iemand met een boordje met mijn naam erop voor de ingang van het theater. We betaalden in cash en werden naar prachtige plaatsen gewezen. Het was erg rustig en er waren alleen twee andere gezelschappen. We kregen allerlei snacks en heerlijke thee op tafel. Het theater was zowel van binnen als buiten prachtig! Volledig is traditioneel Chinese stijl.

Om half 7 begon het. Er kwam een vrouw met prachtige klederdracht het toneel op. Ze had heel veel make-up of schmink op. Even later kwam er ook een man (die moest de keizer voorstellen) op. Ook hij had een prachtig gewaad aan en schoenen met plateau zolen van wel 20 cm denk ik! Hij had een masker geschminkt op zijn gezicht en boven zijn neus begon een lang zwarte baard. Dit hadden we ook al gezien op de schilderijen die in het theater van Verboden Stad hingen. We dachten dat de baarden verkeerd waren geschilderd, maar blijkbaar hoort dit zo. Het was een hele beleving. Het verhaal kregen we niet helemaal mee, er was links en rechts wel ondertiteling, maar er werden steeds zinnen samengevat en die klopte ook niet altijd. Maar het was een liefdesverhaal en speelde zich after tussen dynastie en han. De manier van zingen vond ik erg bijzonder. Heel erg hoog! De dame had telkens een hele overdreven uitdrukking op haar gezicht en nam vaak bepaalde houdingen aan, alsof ze steeds even poseerde voor een foto. De man kon erg laag brullen. Het was erg bijzonder.

Na de pauze kwam het verhaal van de aap. Robin was bekend met dit verhaal en legde me het erna uit. Er kwamen nu meer spelers het toneel op en ook zij waren prachtig geschminkt en hadden mooie gewaden aan. Er kwamen zwaarden in beeld en ze beelden een gevecht uit, wat meer op een mix van acrobatiek en dans leek. Ze gooide alles heen en weer en ik verbaasde me dat er nooit wat viel.

Na ruim een uur was het afgelopen. Wat een ervaring. Alleen het theater en de gewaden vond ik al zo prachtig om naar de kijken!

Het was nog zo een drie kwartier lopen naar het hotel. De metro kon ook, maar het was een heerlijke temperatuur. Onderweg kocht Robin een fles rijstewijn en hebben we nog wat heerlijke witte thee gevonden in een prachtige thee winkel. Omdat we nog vol zaten van de lunch en de snacks van het theater, hebben de diner overgeslagen. Wat we wel jammer vonden, omdat we gisteren zo lekker hebben gegeten bij een heel klein, lokaal restaurant om de hoek.

Morgen gaan we weer om 7 uur ontbijten en staat de Grote Muur op het programma. Het wordt nogal een avontuur om er te komen, maar we hebben een goede beschrijving van Jiani gekregen. We moeten 2x overstappen in de metro en daarna nog 2 bussen nemen. We gaan naar een minder bekend en minder druk stuk van de Muur, maar die volgens Jiani en de professor de mooiste is!

Fijne middag en tot morgen!