Dag 33: Studentenleven in Harbin

Vanmorgen lekker rustig aan gedaan en nog wat in bed gelezen. Het was weer een koude dag in Harbin. We ontbeten laat met vers fruit (ananas en banaan). Op de campus is een fruitwinkel waar ze iedere ochtend en middag het verse fruit aanvullen. Het is heerlijk en ontzettend goedkoop. Het is een lang en heel klein winkeltje. Je moet een paar traptreden af en goed op je hoofd letten, omdat het plafond erg laag is. Robin en ik kunnen er net rechtop staan, maar mijn vader zou moeten bukken (die is bijna 2 meter lang). Rechts en links zijn de wanden gevuld met fruit, ook veel soorten die wij niet kennen. Ik vind het er altijd prachtig uitzien, al die kleuren en verschillende vormen fruit. 

Ernaast is een supermarktje (met bakker en slager). Alles is kleiner, ik denk omdat het de campus winkeltjes zijn. Buiten de campus, in het winkelcentrum waar we afgelopen dinsdag met Aaron pizza hebben gegeten, is een gigantische Carrefour (zoals je ze ook in Frankrijk tegenkomt: gigantisch!). We proberen steeds andere dingen. Harbin staat onder andere bekend om haar worstjes (die ook door de Russen geïntroduceerd zijn). In de supermarkt liggen de schappen vol hiermee en de smaken zijn zo gek niet te bedenken. Zo hebben we laatst een worst met ananas geproefd. Als mijn bagage limiet het toelaat, zal ik proberen om er een paar mee te nemen.

In beide winkels op de campus kun je ook met de studentenpas betalen, het is erg handig. Zo hoeven we niet steeds met veel geld op zak te lopen. Er zijn ook diverse banken op de campus waar wij gelukkig ook kunnen pinnen. Wat me trouwens ook verbaasde, was dat de campus haar eigen ziekenhuis heeft. Xiaoying had afgelopen maandag een bodycheck. Ze vertelde dat dit heel gebruikelijk is en dat iedere werknemer van de universiteit jaarlijks voor controle moet. Studenten kunnen door de overheid gesteund worden met ziekenhuiskosten. Het gaf wel een veilig gevoel, een ziekenhuis zo dichtbij. Uit voorzorg heb ik een hele EHBO doos meegenomen met zelfs steriele injectienaalden erin. Maar voor de wat afgelegen plekken waar alleen lokale ziekenhuizen in de buurt zijn, zoals het veldstation in Nanchang en Panjan, is het wel fijn om bij je te hebben denk ik. Ik moet ook zeggen dat hij al goed van pas in gekomen. Vooral in de eerste paar weken, was ik verkouden (neusspray, strepsels, paracetamol) en allergische reactie op de zon met blaren (verbandgaas, pleistertape, betadine, pleisters). Ook Robin heeft de steriele naald en pincet al gebruik voor een ingegroeide teennagel. De pleistertape kwam ook van pas om zijn labjournaal te verstevigen (aangezien de kaft deels losliet vanwege de waterschade).

Ik dwaal weer eens ontzettend af. Na het fruitontbijt liepen we naar het Wildlife College gebouw en hebben we een nieuwe diersoort voor ons lijstje gezien, al is het geen vogel. Voor het eerst in mijn leven heb ik een grondeekhoorn (chipmunk zoals Knabbel en Babbel) gezien!!! Ze komen veel voor op de campus, net zoals de eekhoorns. Het was een mannetje die in een boom zat te roepen naar een vrouwtje. Hij heeft er de hele dag gezeten en ik heb geen partner kunnen ontdekken. Het geluid dat hij maakt, doet me erg denken aan de roep van een vogel. Het is een prachtig beestje om te zien. Als het lukt kunnen jullie hem vandaag of morgen in een video op m'n blog bewonderen.

In het blauwe gebouw spraken we Xiaoying. Ze wilde graag dat wij deze week een praatje geven aan de vijf studenten. Omdat ze nog nooit een onderzoek hebben opgesteld of uitgevoerd, wilde ze dat wij onze ervaringen hierover deelden met hen. Sinds twee jaar volgen ze de boerenzwaluwen op de campus en dit jaar gaan deze vijf studenten hier onderzoek naar doen. Vorig jaar is namelijk gebleken dat er veel vraag is naar meer praktische training in de bachelor opleiding. De boerenzwaluwen broeden in zowel buiten als in de bovenste verdieping van een kantoor op de campus, waar ze via de ramen naar binnen vliegen. Omdat de populatie afneemt in aantal, is het belangrijk om hier onderzoek naar te doen en de ideale gelegenheid voor de studenten om te oefenen. Een aantal boerenzwaluwen zijn geringd en dit jaar zullen ook de jongen worden geringd. De studenten zullen diverse aspecten onderzoeken (eieren, broedgedrag, nest kenmerken en morfologische kenmerken) en met name het verschil tussen landelijk en stedelijk gebied. Zo is uit eerder observaties gebleken dat de nesten in de gebouwen kleiner zijn dan in buiten. Ook de eieren en jongen zijn kleiner. Komt dit doordat de urbane zwaluwen minder beschikking tot voedsel hebben? Of doordat de nestplaatsen niet groot genoeg zijn voor een groter nest? Wellicht dat de materialen om een nest te bouwen niet toereikend genoeg zijn in urbane gebieden? Allemaal vragen die de studenten hopelijk na dit onderzoek kunnen beantwoorden.

Xiaoying wil graag dat wij de studenten in hun onderzoek begeleiden. Rond 1 mei verwachten ze de zwaluwen en dan moet hun onderzoeksvoorstel en opzet af zijn. Die mogen wij nakijken. Maar omdat ze nog nooit eerder een onderzoek hebben opgezet, laat staan een onderzoeksvoorstel geschreven, moesten we bij het begin beginnen. Morgen zullen we hier een presentatie over geven. Ik vind het leuk en vooral leerzaam om zo betrokken te zijn. Vergeleken met Xiaoying hebben we nog helemaal niet zoveel ervaring op onderzoeksgebied. Maar ze wil graag dat we onze ervaringen delen en er ook van leren. Daarnaast is ze heel geïnteresseerd in hoe het er in Leiden aan toegaat en hoe wij dit onderzoeksproject hebben aangepakt en hoe we hierin begeleid worden door Hans. 

We gingen aan de slag met de presentatie. Om 11:20 uur gingen we met Xiaoying lunchen in de grote kantine, op de eerste verdieping. De rijst wordt ik gelukkig nog niet zat, maar kan ik nu ook afwisselen met brood, gebakken rijst of noedels. Luxe! We bespraken de presentatie en gingen na de lunch weer aan de slag. Toen de presentatie zo goed als af was, kwamen de masterstudenten van het kantoor waar we in werken binnen. Het kantoor bestaat uit vier rijen met aan beide kanten zes bureautjes. We stelden ons voor en ze vroegen naar ons onderzoek. Twee van hen deden onderzoek naar tijgervachten en een grotere jongen naar de hagedis. Ze gaven ons fruit en Chinese snoepjes. Iedereen is zo vriendelijk, maar wel heel verlegen. Ik denk dat dit weer door de barrière om Engels te spreken komt. Ik heb het idee dat ze redelijk Engels kunnen, maar omdat ze het weinig horen en spreken en dus nauwelijks oefenen, ze het niet goed genoeg vinden en het liever niet spreken. 

Ik merk wel aan vooral Aaron, Lilly en Alisa dat naarmate we meer met hen optrekken, hun Engels al stukken beter is geworden. Het is dus echt een kwestie van oefenen. 

Om 18 uur gingen we weer met Xiaoying naar de kantine. Omdat de zon onder was, was het erg koud buiten. Er stond een harde wind. Daarom kozen we om de dineren op de eerste verdieping (begaande grond), waar we vers klaargemaakte noedels kozen. Ik koos voor de paddenstoelen en Robin voor koeienmaag. De noedels werden met de hand gemaakt, het was bijzonder om te zien. De lange draden van deeg werden heen en weer gegooid. Het zag er ontzettend soepel uit, maar ik denk dat dit wel oefening vraagt. Het was heerlijk en een goede opwarmer.

Nadat ik mijn blog van dinsdag had geschreven en geplaatst, kwam de grote master student bij ons zitten en bood ons bosvruchten aan. Hij vertelde dat hij fan is van voetbal en hier had hij het een groot deel van de avond met Robin over. Ik keek de presentatie nog even door en om half 10 liepen we samen met de grote jongen terug naar ons studentenhuis. Hij heeft een erg moeilijke naam, die ik morgen nog een keer zal vragen. Ik vind het nog steeds verbazingwekkend dat de universiteitsgebouwen hier tot 22 uur open zijn iedere dag (zelfs op zaterdag & zondag). Wat ik nog bizarder vind, is dat de studenten en professoren, zoals Xiaoying, vaak ook echt tot zo laat doorwerken. Dat is zo een groot verschil met Leiden (en Nederland in het algemeen denk ik), waar het gebouw iedere dag om 18 uur dicht gaat en in het weekend gesloten is. 

De studenten hebben morgenochtend, zaterdag en maandag examen (ja, ik heb het nog een keer gevraagd, het was echt zaterdag). Daarnaast hebben ze ook nog het boerenzwaluw project. Het lijkt me erg lastig om dit allemaal te combineren en als ik zie hoe vol hun schema is (met ook deze week nog veel college's), kan ik me voorstellen dat er tot laat gestudeerd wordt.

Het was vandaag niet lichamelijk maar mentaal een intensieve dag geweest. Nog even het praatje oefenen en dan duik ik mijn bed (nog harder dan ik in Nanchang had, maar toch wel lekker op slaap) in. Fijne avond allemaal en tot morgen!