Dag 28: Veilig aangekomen in Harbin!

We werden door Fong en leider Sheng gistermiddag afgezet op Nanchang airport. Onderweg moesten we nog even een stop maken in één van de veldstations die recent is gebouwd door hen. Dit gebouw staat vrij in het begin van het Nanji wetland natuurreservaat. Het staat volledig op palen, omdat dit gedeelte bijna ieder jaar wel overstroomt. Ze waren het onderstel aan het verstevigen, waarschijnlijk omdat ze een overstroming verwachten. Vanaf dit weekend gaat het regenseizoen van start in Nanchang. Goed moment voor ons om te vertrekken. 

Het was weer lekker chaotisch onderweg. Halverwege kwamen we op de snelweg en wat ik tot nu toe heb gezien, moet je daar volgens mij altijd tol voor betalen. We kwamen wel langs vijf verschillende tolpoorten. Onderweg hoorde ik af en toe wat gekraak van een zakje dat Fong bij zijn voeten had liggen. Ik vroeg me af wat het was en toen ze even uitstapten ging ik kijken. Het waren vissen, ze zaten zonder water in een plastic zak. Ze waren druk aan het sputteren en naar adem aan het happen. Verser kan bijna niet, maar niet leuk om ze zo te zien...

Ik merkte dat ik erg moe was toen ik in de auto mijn ogen niet open kon houden. Het was anderhalf uur rijden, dus even in slaap vallen kon wel. Ik vind het heerlijk dat de wegen hier zo recht zijn en dat er overal hard wordt gereden, voor mij bijna onmogelijk om wagenziek te worden gelukkig. 

Om half 4 waren we op het vliegveld. Bijdrage voor de benzine en tol betaald en beide mannen hartelijk bedankt voor de gastvrijheid. Het was leuk om de laatste week zo met hen op te trekken. We zouden pas om half 8 vliegen, dus we waren goed op tijd. Xiaoying had de vliegtickets voor ons besteld en we moesten de boarding passen nog ophalen. Daarna konden we langs de douane. Veel minder streng dan op Schilhol en Frankfurt! Ik was al alle apparatuur uit mijn handbagage aan het halen, toen de beveiliger zei: bu bu (nee, nee). Ook bij het fouilleren had ik nog een jas en sjaal om, iets wat je normaal uit moet doen. Maar toen ik het uit wilde trekken zei de beveiligster hetzelfde. We waren er zo doorheen. 

Toen begon het wachten, maar met een goed boek gaat de tijd gelukkig snel. Voor we het wisten zaten we in één van de restaurantjes om te eten. Gelukkig hadden de menu kaarten foto's en konden we gewoon aanwijzen wat we wilden. Want nee, ook op het vliegveld wordt er nauwelijks Engels gesproken. We kregen een gigantisch gerecht en betaalden nog geen €5,-. Na het avondeten konden we gelijk in het vliegtuig stappen en stegen we op richting Harbin.

Het was een rustige vlucht van 3,5 uur. Ik had een plaats bij het raam en vond het jammer dat het al donker buiten was, want ik kon helaas niets zien. Om 11 uur kwamen we aan in Harbin! Ik was blij dat dit er weer op zat. Met z'n allen in zo een kleine cabine is toch niet helemaal mijn ding. Toen we het vliegtuig uitstapten kwam de kou ons tegemoet. Het was rond de 10 graden, wel een verschil met de ruim 30 graden in Nanchang. We waren gelukkig goed voorbereid en hadden de winterjassen en dikke kledinglagen al aan (ook omdat dit niet meer in onze koffers paste, we mochten namelijk maar 20 kg meenemen). 

Nadat we de koffers hadden opgehaald, stonden Xiaoying en haar man ons al op te wachten. We gingen met de bus naar de campus van de Northeast Forestry University. Omdat we daar pas om half 1 aankwamen, checkten we in bij het hotel van de universiteit. Iedereen sliep waarschijnlijk al in het studentenhuis waar we zouden gaan verblijven. Maar ook in het hotel was het stil. Het meisje achter de receptie moest wakker gemaakt worden (ook zij slaapt achter de toonbank) en regelde in haar pyjama twee kamers voor ons. Het was een super luxe hotel, maar op dat moment was een bed al ontzettend fijn. 

Ik ben benieuwd hoe Harbin eruit ziet als het licht is. De campus is in ieder geval gigantisch: 136 ha. Het is helemaal afgezet met hekken en bij de ingang is er beveiliging en campus politie aanwezig. Het is erg goed beveiligd. Er gaan meer dan 30.000 studenten naar deze universiteit en de meesten wonen in één van de 15 verschillende studentenhuizen. Er zijn verschillende huizen voor bachelor, master en phd studenten; maar ook voor de leraren, die er vaak met hun gezin wonen. Wonen en werken is hier volgens mij minder gescheiden dan in NL. Xiaoying en haar man wonen ook op de campus. Morgen gaan we op verkenning uit, maar voor nu lekker slapen op een heerlijke zachte matras. Fijne middag!