Dag 21,22,23: Drukke dagen

Na een pauze, ben ik er weer. We hebben veel opnames gemaakt de afgelopen dagen. Daarmee zijn we bijna klaar met mijn gehele onderzoeksvraag. De watertoename is gelukkig afgenomen vanwege de warme dagen die we hier hebben. 

Afgelopen vrijdag (dag 21) zaten we al op 1/3 van onze reis. We bleven die dag nog een dag in het veldstation, omdat er storm was. Ik schreef die donderdagavond al over de wind die door alle kieren van mijn ramen en deur spookte. Er was ook iets aan het spoken op het balkon waar mijn deur op uitkomt (onze kamers bevinden zich op de 1ste verdieping). Ik ben drie keer met mijn zaklampje gaan kijken, maar kon het niet vinden. De storm heeft die hele nacht en dag geduurd. Omdat de microfoon, zoals ik eerder schreef, gevoelig is voor wind, was het beter om niet op te nemen. Het geeft veel ruis en lawaai op de opnames. Ik ben die dag wel opgeschoten met de geluidsanalyses. 

Gisteren (dag 22) was het prachtig weer en zijn we eindelijk weer het veld in gegaan, daar was ik wel aan toe na twee dagen binnen zitten. De zon scheen de hele dag en het koele briesje maakte het erg aangenaam. We zijn weer naar de verste locatie geweest. Op de heenweg kregen we een lift van Yang en de Chinese studente (ze heeft een erg lastige naam) die onderzoek doet naar de Siberische witte kraanvogels die hier leven. Ze doet onderzoek naar het habitat waarin ze leven en verzamelt hiervoor diverse monsters. Ze moest eerst een stuk met de auto en daarna nog een uur met de boot over het Poyang meer om op de plek te komen waar de kraanvogels jaarlijks terugkomen. 

We hebben gisteren nog twee opnames overgedaan die tijdens het analyseren toch niet goed bleken te zijn. Er was namelijk geen zang aanwezig in de periode voor de playback. Hierdoor kun je geen vergelijking maken tussen voor en na, wat voor beide onderzoeken belangrijk is. In nog geen uur hadden we beide opnames gedaan. Toen begonnen we met aan de 20 playbacks voor mijn tweede onderzoeksdeel waarin de warble (het zangdeel dat meer varieert en een hogere frequentie heeft dan de trill) centraal staat. Het verliep soepel, we hadden aan het einde van de middag zeven opnames voor dit deel gedaan. Negen in totaal dus. Nog twee dagen opnemen en als dat allemaal goed verloopt, ben ik helemaal klaar. 

Vandaag (dag 23) was het nog warmer (tegen de 30 graden aan) dan gisteren en doordat het frisse windje ontbrak, was het af en toe even doorbijten. Omdat er hier geen bomen zijn en het water onder het gras parasieten bevat, is het niet mogelijk om even in de schaduw te gaan zitten. We proberen ons zoveel mogelijk tegen de zon te beschermen met bedekte kleding en een pet voor mij en de cowboy hoed van Robin. Er zijn door het warme weer ontzettend veel muggen gekomen. Ik had korte mouwen aan en mijn armen ingespoten met 40%DEET. Ik verbaasde me over het effect. Elke mug die maar in de buurt van mijn armen kwam, viel dood neer. Het is erg hardnekkig spul en ik denk ook niet zo goed voor de gezondheid op lange duur. Ook andere kleine vliegjes en spinnetjes die op me terecht kwamen, waren meteen dood. Tijdens het opnemen moeten we, zoals ik eerder schreef, bijna 20 minuten stilstaan. Hele muggenwolken verzamelen zich om ons heen en het enige wat je hoort is een gigantisch gezoem. Ik moest hier erg aan wennen en sloeg eerst nog wild om me heen. Nu ik weet dat ze me niet kunnen steken laat ik ze maar lekker om me heen zoemen en ik hoop ik voor ze dat ze niet te dichtbij komen en neervallen zoals hun voorgangers. Mijn lichtblauwe jasje trekt in plaats van muggen, zweefvliegen aan. Die kunnen gelukkig niet steken en mogen gerust op me komen zitten. De zwarte windhoes van de microfoon warmt op en daar gaan ze ook graag opzitten. Het enige nadeel is dat ze heel hard zoemen en dat dit ook op de opnames te horen is. Het is een kunst om de microfoon en recorder stil te houden en ze tegelijkertijd rustig we te wuiven.

We hadden zes opnames gemaakt en waren er vanwege de warmte wel klaar mee voor vandaag. We krijgen nog drie a vier mooie dagen, dus we hebben de luxe om het te verdelen. Het blijft iedere keer weer leuk om onze grasvogels bezig te zien. Ik vind de zangvlucht het mooiste, waarbij ze opvliegen en ze zich daarna volledig naar beneden laten storten. Waarna ze terecht komen op een splinter dunne riettak. Ik heb dit laatste ook een aantal keren mis zien gaan, dan landde de vogel er net naast en plofte hij het gras in. Of de riettak boog te ver door en brak af. Maar geen harde landing gelukkig. We hebben een paar mooie close-up foto's en fimpjes kunnen maken, neem vooral een kijkje. 

Toen we weer langs het visnet liepen, was er weer een vogel in gevlogen. Toen we voorbij liepen vloog hij driftig tegen het draad aan. Geen fijn gezicht. We wilden hem zo min mogelijk beschadigen en daarom hebben we hem weer naar een gat geleidt, waarna hij weer vrij was. Omdat ik hier wel klaar mee was, heb ik het visnet even aangepakt. Ik ben er op gaan stampen zodat het plat op de grond kwam te liggen en er geen mogelijkheid meer was voor de vogels om erin te vliegen. Deze plek ligt zo afgelegen en er is al drie weken geen aandacht voor dit net. Ik denk dat het is blijven liggen na het vorige visseizoen of dat ze het vast uitgelegd hebben voor het nieuwe visseizoen. Vandaag dus vogels en vissen gered. Sorry voor de vissers.

Het was zondag en mooi weer, wat het recept is voor veel toeristen. Ook wij waren wederom een attractie. En dan blijkt dat een aantal Chinezen toch wel wat Engels kunnen: good morning (oke het was wel middag, maar we snappen het), hello, byebye and thank you kwamen regelmatig voorbij. Het mooiste vind ik de reactie van de kinderen. Die mondjes vallen vaak wagenwijd open als ze ons zien en dan tikken ze hun vriendjes en vriendinnetjes aan en wijzen ze naar ons.

Naast het onderzoekscentrum is er sinds het water dichterbij is gekomen, een toeristenattractie geopend. Je kunt hier namelijk met een bootje naar het Poyang meer varen. Als we tijd over hebben, willen we dit zeker ook nog gaan doen. 

Tijdens het eten ontmoette ik een nieuwe studente die meedeed aan het onderzoek naar de Siberische witte kraanvogels. Ook zij heeft een naam die ik helaas niet kan herhalen. Yang en Fong zijn makkelijk, maar dit zijn hun familie namen en wij mogen ze zo noemen omdat dit voor ons een stuk makkelijker is. En zo zaten we ineens aan tafel met alleen maar mensen die Engels spraken (de twee kraanvogel studentes en Fong) en voor het eerst hadden we een gesprek die ik volledig kon volgen tijdens het avondeten. Ze waren erg lief voor ons en hadden gister al een yoghurt drankje voor ons meegenomen van het lokale supermarktje. Vandaag stond er weer een yoghurtje en lag er een banaan voor ons klaar. Xie xie! Ook was er een nieuw gerecht: winter meloen. Zoet, maar met een zout en zuur sausje voor het avondeten bereid. Ook hadden we vandaag een gerecht met rundvlees. We gaan Antie nog vragen of we een keer met haar mogen koken. 

Het was een prachtige avond en ik wilde graag een avondwandeling maken en de zonsondergang bekijken. Het was toevallig dat Fong en de twee studentes ons meevroegen met hun avondwandeling door het dorp. De temperatuur was heerlijk en de zonsondergang prachtig. Het deed me goed. 

Onderweg kwamen we diverse ronde heuvels tegen. Hierin waren diverse nepbloemen en andere versiering ingestoken. Fong vertelde dat dit graven waren, waaronder mensen begraven lagen. Het was iets wat ik nog nooit had gezien. Hij vertelde dat hier alleen dorpelingen begraven liggen. Gisteren, vandaag en morgen zijn drie feestdagen waarin de doden herdacht en vereerd worden. Er wordt hierbij veel vuurwerk afgestoken en de graven worden versierd. 

Er wonen ruim 5000 mensen in dit dorp. Ze hebben ook een eigen ziekenhuis. Onderweg kwamen we veel straathonden tegen. Ook veel loslopende kippen. Er was alleen één kip die aan één pootje vast was gemaakt aan een paal met een touwtje. Ze deed veel moeite om los te komen, maar het was tevergeefs. Ik moest even op mijn lip bijten. Ik vind het moeilijk om een dier te zien lijden. 

We hadden leuke gesprekken onderweg. Ze vroegen ons wat te vertellen over Nederland en over onze reis naar China. We vertelde dat we hierna naar Harbin, Panjin en Beijing gingen. Ze vertelde dat zij van de universiteit in Beijing komen. Ook hadden we het over de onderzoeken die we deden. Omdat ze alleen Engels op school krijgen en het verder nooit spreken of horen op tv/radio, is er een soort drempel voor ze om Engels te spreken. Aan het giechelen kon je wel merken dat ze er een beetje onzeker over waren. Er werden ook regelmatig woorden vertaald met de telefoon en aan ons laten zien. Maar we konden elkaar prima begrijpen en dat is toch waar het om gaat. Het werd al snel donker en na een rondje in het dorp waren we weer terug. 

Ik hoop dat ik jullie hiermee weer een beetje op de hoogte heb gebracht. Fijne zondagmiddag en liefs vanuit het verre en inmiddels ook zonnige China.