Dag 19: Op de helft!

Na een heerlijk nachtje slapen werd ik om half 8 wakker. Ik pakte mijn rugtas in met het fruit, brood (meer brioche) en chocoladerepen die Yang voor ons had gehaald. Vandaag zou het de hele dag droog zijn en wilden we weer naar één van de verre locaties om mijn opnames af te maken. 

Na het ontbijt, dat weer uit deegnoedels, rode pepers, restjes van gisteren en ei bestond, gingen we op pad. Het ontbijt was wat vroeger dan voorgaande dagen, en om half 10 stonden we al in het veld. Ik stond met de opname spullen (een microfoon en recorder) en Robin met mijn labjournaal, de speaker en de stopwatch. Dit wisselden we per opname af. In het begin vond ik het niet fijn om met de recorder en microfoon te staan. Ik betrapte me er steeds op dat ik vergat om adem te halen. Ik was zo gefocust op zo min mogelijk geluid maken, dat ik onbewust ook mijn adem inhield. Gelukkig had ik het vrij snel door, nadat ik een paar keer niet lekker werd en vanaf toen ging het goed. 

De ochtend verliep heel gesmeerd. We hadden om half 2 al vijf opnames gemaakt. We hoefden er nog maar twee en dan waren mijn 20 opnames ook compleet. Maar na de lunch hadden de vogels er opnieuw geen zin meer in. We vonden een nieuw veld met allemaal nieuwe individuen. Dat was ideaal, want dan hoefde ik de individuen die we al voor Robin's onderzoek gebruikt hadden, niet nog een keer te gebruiken. Dat wil je liever niet, omdat er een kans is dat ze gewend raken aan het afspelen van de geluiden (playbacks). Omdat die gesimuleerde indringer, die wordt afgespeeld, steeds niks doen naast het zingen, kunnen ze dit associëren met loos alarm en er vervolgens minder of helemaal niet meer op reageren. 

Maar de grasvogels in het nieuwe veldje waren niet erg schuw en zodra we in de buurt kwamen, werden ze muisstil. We hebben de hele middag gedaan over de laatste twee opnames. Hopelijk hebben ze toen aan onze aanwezigheid kunnen wennen en kunnen we hier volgende keer meer opnames maken. 

Het was een heel geklauter door het riet en hoge gras. Dat hoge gras kwam soms wel tot mijn borst. Ik moest erg hoge stappen nemen om er niet over te struikelen. Ook het riet, dat boven mij uitstak, was een karwei om door te komen. Omdat we hier nog niet eerder geweest waren, en niemand anders, moesten we voor onszelf een "nieuw pad" aanleggen, waar we volgende keren ook op kunnen lopen. Zo hopen we zo min mogelijk schade toe te richten aan het gebied. Ook de territoria van de vogels vermijden we zoveel mogelijk. We hebben vandaag meerdere vrouwtjes met insecten in haar snavel zien vliegen. Waarschijnlijk is ze de jongen aan het voeden. De nesten zijn ontzettend klein en worden zo een 20 cm boven het wateroppervlak gemaakt. Erg makkelijk om over het hoofd te zien en overheen te lopen. 

We liepen na alle opnames terug langs het visnet, dat al sinds we hier zijn, uitgelegd over een deel van het gebied ligt. Het is een gigantisch net, van ik denk wel 50 meter lang. Opeens zagen we wat bewegen onder het net. Eén van onze grasvogels was onder het net terecht gekomen en fladderde er telkens wild tegen aan in een poging eruit te vliegen. Wat nu? Ik probeerde een open kant te vinden en Robin geleidde de vogel naar mij toe. Uiteindelijk was er een gat in het net en vloog hij eruit. Gelukkig! 

Op de terugweg kwamen er weer meerdere auto's voorbij die naast ons stopte om een foto van ons of met ons te maken, te zwaaien naar ons of om een lift aan te bieden. We hadden erg smerige laarzen en regenbroeken, daarnaast vonden we het niet zo een prettig idee om in te stappen bij vreemde mensen waarmee we niet echt kunnen communiceren. Dus we lachten telkens vriendelijk en zeiden: bu xie xie (nee, bedankt).

Om half 6 kwamen we aan bij het onderzoekerscentrum en we konden meteen eten. Er stond diverse gerechten met ei, vis, doperwten met vlees en komkommer op de ronde draaitafel. We aten alleen met Uncle. Hij bood ons weer rijstewijn aan en proostte bij iedere slok. Hij vond het prima als ik hiervan een foto maakte. Dus voor iedereen die zo nieuwsgierig is naar hem, je kunt hem vinden onder de foto's van vandaag. Ik zal ook nog vragen of Antie met ons op de foto wilt voor het thuisfront in NL. Ik ga dan uiteraard ook wat foto's van jullie laten zien. Ze zijn allebei erg nieuwsgierig naar familieleden. 

Verder was het een drukke avond op Skype, waarbij ik mijn zus Emma, mijn vader Hans en vriendin Itzel weer even heb gesproken. Vanavond weer lekker vroeg naar bed, ik merk dat ik weer best moe ben. Morgen en overmorgen regent het weer de hele dag, dus hebben we twee dagen rust. Omdat we nu allebei een complete dataset hebben, kunnen we vast aan de slag met analyseren van de opnames. Vervelen zit er dus niet in gelukkig! Vanaf zaterdag krijgen we heel warm en mooi weer. Omdat het Poyang meer weer wat geslonken lijkt te zijn, gaan we proberen in die mooie dagen nog 20 opnames voor mij te maken. Deze keer met playbacks van het andere gedeelte van de zang, de warble (variabeler deel). De andere 20 voor Robin gaan we in het Noorden van China opnemen, in Panjin. Allebei dus al op de helft! Fijne middag en avond in NL en tot morgen :)