Dag 16: Zon en een hoop opnames

Toen ik vanmorgen om half 6 wakker werd, had ik antwoord van Hans en Xiaoying op mijn mail met de vragen over de playback stimuli. Gelukkig, want als ik deze nog in elkaar kon zetten, dan konden we vandaag ook aan mijn onderzoek beginnen. Robin appte me om 6 uur met de vraag of ik al wakker was en of ik de mails had gelezen. Ik vertelde dat ik al bezig was met de fragmenten maken. Volgens Hans konden we ook de (langere) trillers uit onze eigen opnames gebruiken, die na het afspelen van de playbacks kwamen. Ik dacht dat deze wellicht beïnvloed waren en onbruikbaar waren, maar dat was niet het geval gelukkig. Dat was fijn, want het zijn mooie opnames. 

Samen kregen we het voor elkaar om om 8 uur alles klaar te hebben. Alle 20 gemanipuleerde zangfragmenten voor mijn onderzoek. Nog even snel douchen voor het ontbijt. Omdat we vandaag weer naar de verre locaties gingen, hadden we beide flink ontbeten. Twee grote kommen noedels met ei. We waren er klaar voor.

Omdat het vandaag zonnig zou worden en rond de 20 graden, hadden we ons redelijk luchtig gekleed. Ook hadden we onze sneakers aan (ipv de wandelschoenen die we normaal aanhebben), omdat deze een stuk minder zwaar zijn in de tas. Pas toen we na ruim een uur aankwamen op de verste locatie (nummer 3), gingen alle lagen aan (handschoenen, regenbroek en kaplaarzen). Dit was de locatie die afgelopen dinsdag zo overhoop is gehaald door graafmachines. Het was wederom een uitdaging om er te komen. De dam was nog hoger gemaakt, dus daar overheen klimmen was al een behoorlijke opgave. Er waren stapels kleigrond op elkaar gegooid dus je zakte er ook goed in weg. Vooral de plekken waar gras groeide met flinke wortels waren goede plekken om op te stappen. Onze mooie brug van houten balken lag er helaas niet meer, nadat ze er opnieuw een paar keer overheen waren gereden. Het frustreerde me dat ze opnieuw dwars door de territoria van onze grasvogels hadden gereden. Ik zou denken, je kunt toch ook gewoon het omvergereden pad van vorige keer berijden. Na heel wat misstappen en laarzen die zich vast hadden gezogen in de modderige grond, stonden we aan de overkant. 

Het eerste individu was al druk aan het zingen en opnieuw startte we de 18 minuten durende opnames. Wederom ging het erg vlot. De laatste twee individuen (die opnieuw moesten vanwege geen reactie in de eerste 3 minuten vorige keren) voor Robin zaten erop. En ook voor we het wisten, hadden we nog eens 8 opnames voor mij gemaakt. Dat was een goed gevoel. Ik ben ook officieel begonnen! 

Vanwege de zon die rond 12 uur doorbrak, was het een pittige dag. Telkens 20 minuten stilstaan in de brandende zon, met al die lagen aan, waaronder niet-ademende regenbroek en kaplaarzen, was zwaar. De muggen waren weer goed aanwezig, dus ook een bedekt bovenlichaam is wel zo verstandig. We hadden ons goed ingesmeerd met DEET, maar omdat je tijdens het opnemen en opschrijven van het gedrag en de tijdstippen van de zangvluchten, geen tijd hebt om insecten van je af te slaan, was het prettig om bedekt te zijn en daar geen omkijken naar te hebben. Zweefvliegen trok ik aan als magneten, ik denk dat ze op mijn opgewarmde kleding afkwamen. Ik denk dat ik er op een gegeven moment wel 20 op me had zitten. Ook van die kleine zwarte spinnetjes zaten graag op me en een aantal keer hing er één aan de rand van mijn pet. Ik moet zeggen, dat dat wel afleidde, zo een heen-en-weer wiebelend spinnetje in je ooghoek. 

Mijn labjournaal is dan wel niet gedoopt (zoals die van Robin gisteren, die het trouwens goed maakt, alleen de kaft is een beetje aan het loslaten, maar de inhoud is nog helemaal intact gelukkig), maar ik heb er wel mooie moddervlekken, geplette insecten en andere natuurafdrukken bij gekregen. 

Helaas waren de broodjes en croissantjes tijdens de vorige veldtocht opgegaan. Morgen komt er een nieuwe lading, maar vandaag moesten we het voor de lunch doen met een paar bananen, appels en Snickers. Dat was gelukkig goed te doen.

Toen we terug een stuk (heel voorzichtig) door het riet liepen, hoorde ik rechts van mij ineens een ontzettend lawaai en voelde ik wat tegen me aan komen. Ik dacht dat het Robin was, die onderuit ging. Maar het bleek een fazant te zijn die tegen me aan vloog. We waren blijkbaar vlak langs haar nest gelopen en ze vond het blijkbaar toch iets te dichtbij komen. Want toen we naast ons keken, lag daar een prachtig nest verscholen, met 7 eieren erin. Sorry mama fazant. Hopelijk heeft ze haar nest weer snel opgezocht. 

Om half 5 liepen we voldaan terug, wat hadden we weer een productieve dag gedraaid. De zon was inmiddels wat minder sterk geworden en het was een aangename temperatuur met een licht briesje. Dat was wel even lekker na ruim drie uur ontzettend zweten. Toen we de hele barrière weer over waren geklauterd en weer op de weg stonden, gingen alle lagen weer uit. Er hadden zich inmiddels waterplassen in onze regenbroeken verzameld, bah! Het is altijd zo een fijn gevoel als het allemaal uit mag, vooral na de hitte van vandaag. 

Precies om 18 uur waren we terug bij het onderzoekers centrum. Het eten was nog niet klaar, dus we besloten onze eerste was in twee weken te doen. Het was er eerder nog niet van gekomen en we onze kleren waren niet super vies geworden. Ze begonnen alleen wat muffig te ruiken haha. De wasmachine hier doet er 47 minuten over en wast alleen met koud water. Toen we die erin hadden gedaan, konden we aanschuiven. Wat had ik een honger en wat boffen we dat er iedere dag drie keer voor ons gekookt wordt. 

Na het eten hebben Robin en ik de radio uitzending van Vroege Vogels, waarin twee van onze medestudenten, Laura en Zoë over hun onderzoek te horen waren, teruggeluisterd. Erg leuk!! Ook weer even met mijn ouders geskyped. Omdat ik slecht licht in mijn kamer heb, heb ik een ideaal plekje gevonden waar ik beter zichtbaar ben: op de grond voor mijn kast, in het licht van de badkamer. Jaja, avontuurlijk is het wel. Het is fijn om elkaar even te kunnen zien en horen, en dat over een afstand van ruim 9000 km. 

Daarna de was opgehangen en nu ben ik aan het genieten van het in bed zitten met mijn benen even omhoog. Wanneer je zo bezig bent, heb je het niet zo door, maar als je dan zit en tot rust komt, merk je dat het wel impact op je lichaam heeft. Morgen hebben we besloten na het ontbijt op pad te gaan. We hebben immers geen eten meer om in het veld te ontbijten. Morgen wordt een hele warme dag, 25 graden met volop zon. Doordat we vandaag zo hard bezig zijn geweest, kunnen we morgen gelukkig wat rustiger aan doen, wat ik eigenlijk sowieso van plan was met die warmte. Wellicht dat we op het warmste moment van de dag in de uitkijktoren (die naast locatie 3 staat) de schaduw opzoeken en daar gaan lunchen. Maar dat zien we allemaal morgen wel. Voor nu lekker slapen en voor jullie, in het inmiddels 6 uur eerdere NL, een fijne zondagmiddag! Tot morgen :)