Dag 13: Overstroming, onweer en graafmachines

Waar ik gisteren al bang voor was, bleek helaas werkelijkheid. Het Poyang meer breidt zich sneller uit dan we dachten. Een groot deel van locatie 1 staat onder water en daarmee zijn een aantal van onze vogels weggevlogen. Ik hoop dat ze op tijd zijn begonnen met broeden dit jaar en dat de nestelingen al uitgevlogen waren voordat het water de nesten bereikte. Locatie 1 en 2, waar onze vogels zich bevinden, liggen beide aan de kant van het Poyang meer. Locatie 3 heeft er nog een weg en een dam tussen liggen.

Om half 9 werd er op mijn deur geklopt, het was Antie met haar kleindochtertje van 1 jaar. Ze was erg onder de indruk van Robin en mij. Antie paste vandaag op haar. Ze kwam mijn dekbedovertrek en hoeslaken verschonen. Ik bedankte haar en wilde de schone set aanpakken, maar hier ging ze niet mee akkoord. Ook wilde ik haar helpen met het dekbed verwisselen, maar ze moest lachen en gebaarde dat het ontbijt klaar stond. Hartstikke lief dat ze het wilde doen, xiè xiè. 

Na het ontbijt gingen we meteen op pad. Het zou weer een droge dag worden. We wilden vandaag de rest van de individuen van locatie 2 doen (waar we dinsdag waren) en beginnen aan locatie 3. Toen we over de hoofdweg ernaartoe liepen, brak de zon door. Het was meteen heet. Ik had gelukkig een dun jasje aangedaan met een fleece vest, die laatste ging uit. Na 50 minuten lopen kwamen we bij de tweede locatie. Dit keer was er geen hondje meegelopen. We stapten weer op de drie tegels die inmiddels weer wat dieper in het water lagen om het riviertje over te steken. We vonden nog drie individuen die we nog niet gehad hadden en deden hier Robin's playback experimenten.

We liepen door naar de derde en verste locatie. Daar waren ze dinsdag met graafmachines flink aan de slag geweest om de dam te verhogen. We schokken wel even toen we op de dam stonden. Ze waren dwars door de territoria van onze vogels gereden. Veel was naar de vlakte gegaan. Ook was het lastig om er te komen. De plekken waar gegraven was, waren volgelopen met water en zo ontstond er een soort van afbakening van de locatie. Ik zag in een klein plasje wat spetteren, het was een grote vis die niet meer naar het grotere water kon komen. Ik wilde de vis helpen en hem overscheppen, maar ik zakte meteen weg in de diepe modderige aarde. Robin ging eerst. Er lagen diverse houtblokken en we besloten loopplanken te maken. Ik hield alle apparatuur vast en mocht toekijken. Omdat de modder waarschijnlijk ook besmet is, was het beter om zo min mogelijk handschoenen vies te maken. Ik had immers maar 1 extra set bij me. Het lukte aardig, de vis was gered en we stonden aan de overkant. 

We vonden het naar om te zien dat er veel was platgereden. De individuen die we voorheen op de inmiddels kale plekken hadden gezien, waren er niet meer. We telden nog maar de helft van wat er voorheen zat. Ik hoop dat de nestelingen ook hier al uitgevlogen waren. 

We besloten de playbacks te starten met de individuen die er nog wel waren. Aan het einde van de eerste opname hoorde we onweer in de verte. Zoals ik eerder al schreef, hebben we afgesproken dan altijd terug te lopen. Mocht het dichtbij zijn, dan zouden onder de uitkijktoren schuilen. Maar het leek nog erg verweg en na deze opname besloten we terug te lopen. 

Met een totaal van 13 opnames mogen we zeker niet ontevreden zijn. Nog één goede dag voor Robin opnemen en dan gaan we aan mijn opnames beginnen. Het is alleen te hopen dat het water niet te snel deze kant op komt. Desnoods moeten we kijken of er een mogelijkheid is om eerder naar de volgende populatie in het Noorden te gaan. We zijn hier nu over in contact met onze begeleiders.

Onderweg werd en getoeterd, zoals iedereen dat hier eigenlijk doet. De auto stopte naast ons. Het was de man van het andere onderzoekscentrum, ik herkende hem van begin vorige week, toen hij bij ons op bezoek was. We mochten meerijden. Dat was wel weer boffen. 

Eenmaal terug in het onderzoekscentrum ging ik vast wat opnames bekijken en verknippen om te gebruiken voor mijn experimenten. Toen was het al snel tijd om te eten. Aan tafel hadden we het met Fong over de overstroming. Hij zei dat het nu elk moment kan gebeuren. Dat is natuurlijk het risico van veldwerk. De natuur gaat zijn eigen gang en daar kunnen wij (helaas maar misschien maar goed ook) niets aan veranderen. We zullen afwachten hoe het loopt. 

Morgen gaat het helaas weer de hele dag regenen, maar de dagen erna wordt het droog en mooi weer. Duimen dat het water nog even op zijn plek blijft en hopelijk heb ik overmorgen goed nieuws! Fijne middag en tot morgen weer!