Dag 37&38: Amur tijgers & Regen in Harbin

Even spieken waar ik gebleven was. Ohja, het Siberische tijgerpark. De manager van dit park heeft ook aan het Wildlife College gestudeerd. Xiaoying heeft goed contact met hem en ze belde hem om te laten weten dat we het park vandaag zouden bezoeken. Vorig jaar is er een master studente, Lucia, van onze onderzoeksgroep voor 4 maanden naar Harbin gekomen om onderzoek te doen naar de persoonlijkheid van de Amur tijgers. Dit was wel in een ander tijgerpark in Harbin, maar ze hebben dezelfde eigenaar. Een aantal weken voordat we naar China vertrokken, hebben we haar eindpresentatie bijgewoond. De tijgers leven in groepen van 20 tot 30 individuen. Om de persoonlijkheid te kunnen onderzoeken, leerde Lucia al deze individuen van elkaar te onderscheiden door de streep patronen te herkennen. Wat een werk moet dan zijn geweest!

Het was een mooie taxirit naar het park toe. We reden langs het theater van Harbin. Een ontzettend modern en gigantisch gebouw. Ik vond het erg indrukwekkend. Het moet van binnen ook erg mooi zijn. Ik zal wat foto's van het internet erbij zetten. Ben zelf ook wel nieuwsgierig geworden. Als we tijd over hebben, staat dit op mijn lijstje om nog te bezoeken.

Na een kwartier kwamen we aan bij het Siberische tijgerpark. De Siberische tijger, ofwel Amur tijger, staat in de top 10 meest bedreigde diersoorten in de wereld. De wilde populatie in China is geschat op slechts 18-22 individuen. Het park is opgezet om deze tijgers te beschermen, te fokken en te onderzoeken. Al vanaf de parkeerplaats zag het eruit als een grote toeristische trekpleister. Overal vlaggen, boorden met foto's van de tijgers, een grote souvenirshop en diverse speeltoestellen voor kinderen in de vorm van tijgers. Ook stonden er diverse grote toeristenbussen die af en aan gingen. 

We liepen naar de ingang en Xiaoying belde de manager van het park. Ze gaf de telefoon aan de meneer achter de balie en we kregen en briefje mee waarna we konden doorlopen. Normaal gesproken is de entree 100 yuan per persoon. We boffen wel. Om het park in te komen, moet je eerst door de souvenirshop. Hier waren allerlei spullen te koop met tijgerprints erop. Van T-shirt, kaartspellen naar de sterke traditionele Chinese drank, die we in Nanchang vaak dronken. Prachtige flessen met tijgers erop. Ze waren onbetaalbaar. Ook kon je rendiervachten kopen en ik kon me voorstellen dat als het hier 's winters -50 graden wordt, je wel toe bent aan zo een warme vacht. Midden in de winkel stond een slee met drie opgezette rendieren ervoor gespannen en twee opgezette ijsberen ernaast. 

We gingen het park binnen en kwamen op een grote parkeerplaats met ik denk wel 20 bussen. De bussen waren helemaal beschermd met traliewerk. Zelfs de banden waren hiermee bedekt. We zochten een mooi plekje en de bus vertrok. Het was ontzettend warm in de bus en ik trok snel mijn fleece vest en jas uit. We gingen meerdere poorten door en kwamen in één van de verblijven. Jaaa daar zagen we een aantal tijgers. Wat zijn ze groot en prachtig om te zien. Ze waren allemaal aan het rusten in de schaduw. Ik kan me voorstellen dat het warm is in de zon met zo een dikke vacht. We gingen met de bus diverse verblijven in en zagen naast de Siberische tijgers, ook leeuwen en witte tijgers. Sommige lagen er prachtig bij, in zo een houding waarvan je ze vaak op foto's of printen ziet. Ik vind ze macht uitstralen. Het viel me wel op dat veel tijgers overgewicht hadden. Ze hebben veel ruimte, maar misschien geen motivatie om te bewegen? 

Ik heb er toch altijd een dubbel gevoel bij als ik dieren in gevangenschap zie. Aan de ene kant vind ik het prachtig om ze van zo dichtbij te kunnen zijn, maar aan de andere kant vind ik het vreselijk dat ze niet vrij in het wild zijn en dat er dagelijks duizenden toeristen naar ze kijken. De 20 bussen die ik zag staan zullen wel af en aan door de verblijven rijden.  

Ik dacht dat het erop zat en dat dit het enige was wat ze aan de toeristen zouden laten zien. Ik vond het mooi om te zien dat de tijgers zoveel ruimte hadden. Jullie horen nu denk ik een maar aankomen en die is er helaas ook. Ik wil er hier niet te diep op in gaan, omdat het op internet komt te staan en ik vind dat ik er zelf nog niet genoeg over weet om er echt een oordeel over te kunnen hebben.

Maar we liepen een grote verhoging op en een tunnel van tralies in. Onder ons waren nog meer verblijven met tijgers erin. Deze hokken waren echter al kleiner dan de losloop gebieden waar we met de bus doorheen reden. Er waren veel tijgers bij elkaar geplaatst en overal lagen veren. Ik vroeg me af waar die vandaan kwamen. Even later kwam daarop het, voor mij nogal schokkende, antwoord. Als bezoeker kun je kippen, kalkoenen, varkens, schapen en zelfs koeien kopen om deze levend bij de tijgers te gooien. 

Goed, vanuit de tijgers gezien is het natuurlijk om achter levende prooien aan te rennen en deze te doden. Maar moet het op deze manier? Langs het pad stonden een aantal kleine kooien met de levende kippen en kalkoenen erin die er, naar mijn mening, erg verzwakt bij lagen. De dieren zullen pas uit hun leiden verlost worden als een toerist besluit ze te kopen om ze aan de tijgers te voeren. Wellicht dat ze soms wel dagen of weken in deze toestand moeten doorbrengen. Ik dacht ook aan de varkens, schapen en koeien die misschien ook onder barre omstandigheden hun lot afwachten. Ik denk dat dit weer een verschil in cultuur laat zien tussen China en NL. 

Naarmate we verder liepen, werden de hokken kleiner. De groepsverblijven werden individuele verblijven. Ik heb denk ik wel honderden tijgers gezien. Het park begon midden jaren 80 met 8 tijgers en heeft inmiddels meer dan 1000 tijgers. Hiermee is het het grootste Siberische tijgerpark ter wereld. Ik vraag me af hoe de genetische diversiteit binnen het park is. Ik heb wel gelezen dat de Siberische tijger wordt gefokt onder het Species Survival Plan (SSP), een project gebaseerd op 83 tijgers die uit het wild gevangen zijn. Samen met andere tijgerparken wisselen ze tijgers uit om genetisch stabiel en gezond te blijven. 

Toen we het park uitliepen, vroeg Xiaoying wat we van het park vonden. Ik vertelde haar eerlijk mijn mening, maar zei er ook bij dat ik veel vragen heb en er niet te snel over wil oordelen.

Er stond een toeristenbus die naar de Harbin Flood Control Memorial Tower zou rijden. Dat was ideaal voor ons, omdat we daar op de bus naar de campus konden stappen. Dit was makkelijk dan een taxi zoeken. Ook tijdens de terugweg heb ik genoten van het uitzicht. De vele flats die ontzettend dicht op elkaar staan zijn totaal nieuw voor mij. Ik heb er nog nooit zoveel bij elkaar gezien. Ook kwamen we langs diverse sneeuw- en ijssculptuur hallen. Op de terreinen lagen grote hopen sneeuw te smelten in de zon. Binnen kon je nog enkele sculpturen bewonderen, maar dat zou ook niet lang meer duren. 

We staken de rivier weer over, deze keer via een auto overweg met maar liefst 8 rijbanen. Het was ontzettend druk. Er kwam zelfs een hele bruidsstoet voorbij met voorop klassieke sportauto´s in allerlei kleuren. 

Oké, ik moet toegeven, dat ik toch even in slaap gevallen. Het was een lange dag geweest. Bij de eindhalte stapten we uit en liepen we naar de volgende bus, nummer 102. Zoals altijd 1 yuan betalen. Gelukkig heb ik inmiddels muntjes genoeg. 

Om 17 uur waren we terug op de campus en vroegen Xiaoying en haar man of we mee gingen naar het grote winkelcentrum buiten de campus. Ze moesten nog wat boodschappen halen en gingen wat snacken. Ze wilde ons de traditionele Harbinse worst laten proeven. Daar konden we natuurlijk geen nee tegen zeggen. Het was ruim een kwartier lopen en het was gigantisch. In de kelder is Carrefour gevestigd waar ik laatst ook al over schreef. Op de begane grond zijn honderden eettentjes (waaronder ook bakkers en slager), waar we een kleine pizza (met worstjes) en gefrituurde kip haalden. Daarna was het tijd voor een paar Harbinse worsten. Naast zoute worsten, waren er ook zoete worstjes. 

De supermarkt was net als in Frankrijk ontzettend groot. Het was een attractie op zich omdat ze zoveel producten hadden die wij helemaal niet kennen. 

Na het boodschappen doen was het tijd voor hotpot. We liepen naar een lokaal eethuisje dichtbij ons studentenhuis. Ik zat nog bomvol van de worstjes, pizza en kip en sloeg even over. Maar ik mocht wel proeven. Het was erg lekker. We hadden een paar dagen geleden iets vergelijkbaars gegeten in de kantine. Daar konden we ook ieder ingrediënt in de pan scheppen, waarna het werd gekookt. 

Om half 7 schreef ik de belevenissen van gisteren op en na nog wat gelezen te hebben, ging ik lekker op tijd slapen.

Dag 38: Regen in Harbin

Fijne tweede Paasdag! Mijn ouders hebben veel familie opgezocht deze dagen en dan vind ik het toch wel even lastig om zo ver weg te zijn. Maar ik krijg er gelukkig ook heel veel moois voor terug. Toen ik vanmorgen opstond en de foto's doorkeek, besefte ik me hoeveel we al gezien en beleefd hebben. En dan vliegen we volgende week nog naar Beijing om onder andere de Verboden Stad en de Muur te bezoeken. Waarna we eind mei treinen naar Panjin om Robin's onderzoek af te ronden. Wat bof ik dat ik deze reis mag beleven.

Vandaag regent het voor het eerst in Harbin! Fijn voor de planten en bomen die weer wat water krijgen. Minder voor ons, maar gelukkig hadden we geen buitenactiviteiten op het programma staan.

We gingen ontbijten en dat deed ik met een zoet rond broodje en een thee ei, toch een beetje paasontbijt. Daarna kochten we weer vers fruit en liepen we naar het Wildlife College. Daar ben ik aan de slag gegaan met de grote presentatie voor aanstaande donderdag of vrijdag (de datum hangt nog af van een beschikbare collegezaal). Ook heb ik weer wat opnames geanalyseerd, maar voor mijn gevoel komt daar nooit een einde aan haha. 

Geluncht met het fruit en daarna naar mijn kamer gelopen om nog even met mijn ouders te Skypen. Daarna stortregende en onweerde het buiten. Het ging flink tekeer en ik besloot in mijn kamer verder te analyseren. Toen was het al snel tijd voor avondeten. We moesten eerst nog even wat geld op de pas zetten, omdat we daar doorheen waren. Lilly, Alisa en Xiaoying gingen met ons mee. Lilly had weer een examen en met de andere twee gingen we naar de eethal waar we de eerste dag hadden geluncht. We kozen een ander eettentje en bestelden rijst met een kippenpoot en diverse bijgerechten (pinda's met andijvie, paddenstoelen met wortel en komkommer en gefrituurde aubergine). Het was heerlijk. De kippenpoot wel een uitdaging met stokjes! 

Alisa had nog een practicum en ging halverwege weg. Wat hebben ze het toch druk. De les van vanavond was afgezegd omdat iedereen college/practicum/examen had. Dus Robin en ik waren vrij. We liepen terug en kwamen onderweg veel moestuintjes en fruitbomen tegen. Xiaoying vertelde dat in de lente veel gepensioneerde professoren moestuinen aanleggen. Het was een mooi gezicht, omdat alles net begon met groeien. Ook stonden er veel bloesem bomen en struiken, net zoals voor ons studentenhuis. Ze bloeien nu sinds een paar dagen allemaal en de diverse tinten roze zijn prachtig. 

Fijne tweede paasmiddag!