Dag 8: Xiaoying haar man uitzwaaien

Toen ik net in slaap was gevallen, schrok ik wakker van een ontzettend harde donder van het onweer dat inderdaad voorspeld was. Zo te horen, precies boven het onderzoekscentrum. Ik wachtte op de volgende flits, maar die bleef uit en ik was alweer in slaap gekacheld. 

Vlak voor het ontbijt werd ik wakker. Snel aankleden want er werd al geroepen. Iedere ochtend begint met een beker heet water. Zoals ik eerder al schreef, het water moet hier eerst koken voordat het gedronken kan worden. Aangezien ik een thermosfles heb gekocht in Nanchang, duurt het wel even voordat het water afgekoeld is (zelfs als de dop eraf is). Dus aan heet en warm water drinken ben ik gewend geraakt. Daarnaast is het ook wel erg lekker met dat koude en regenachtige weer van de laatste dagen. 

Het hoofdingrediënt van het ontbijt is of noedles, of rijstsoep. Robin en ik hebben beiden de voorkeur voor het eerste, omdat de rijstsoep niet echt smaakt heeft. Antie vroeg gisteravond naar onze voorkeur (via Xiaoying) en vandaar dat er nu noedles met gebakken ei klaarstond. Yummie. We besproken het plan voor vandaag. Xiaoying en haar man gingen vandaag naar huis, wat in het noorden van China ligt, Harbin. Het kan daar in de winter wel tot -50 graden Celcius vriezen en wordt daarom ook wel "de ijsstad" genoemd. Jaarlijks worden er diverse wedstrijden gehouden wie het mooiste en grootste ijssculptuur kan maken. Er worden dan zelfs hotels van ijs gecreëerd. Wij gaan deze miljoenenstad ook bezoeken om een presentatie te geven op de Northeast Forestry University (de Universiteit van Harbin, waar Xiaoying en haar man beiden werken). We zijn namelijk uitgenodigd door deze universiteit om naar China te komen en dit onderzoek uit te voeren. Er is samen met de Universiteit Leiden een samenwerkingsverband gesloten. Omdat wij hier pas in eind april à begin mei zullen komen, zal het er helaas niet meer zo koud zijn. Het had mij wel spectaculair geleken om die kunstwerken van ijs te bewonderen. Aan de andere kant verlang ik nu ook wel naar wat warmer (en eigenlijk vooral droog) weer.

Ze gaan met de bus terug naar Nanchang en zullen in hetzelfde hotel verblijven als wij dat vorig weekend hebben gedaan. Hun vlucht gaat zondagochtend. Omdat de bus maar twee keer gaat (om 11:00 en 16:00 uur), konden ze niet een bus later nemen.

Na het ontbijt regende en onweerde het nog, waardoor wij helaas niet het veld in konden gaan. Xiaoying had het onderzoeksvoorstel van Robin gelezen en die gingen we bespreken (mijne hadden we afgelopen maandag al helemaal doorgesproken). Nog wat discussiepunten gevonden waar we even over na moeten denken. 

Dit duurde niet de hele ochtend, dus ik heb nog even mijn aan mijn labjournaal gewerkt. Dit is een soort veld dagboek dat we iedere dag moeten bijhouden. Hier moet alles instaat wat je doet aan het onderzoek. Ieder Bachelor student moet zo een boek bijhouden en aan het einde van zijn/haar onderzoeksproject inleveren, zodat het op de Universiteit bewaard kan worden en geraadpleegd kan worden wanneer er een vervolgonderzoek gedaan wordt. Er zijn stikte regels aan verboden. Zo mag je geen regels wit laten (omdat iemand of jij er dan later nog wat bij kan schrijven en op die manier fraude plegen), ook mag er niet gekrast worden maar moeten verkeerde zinnen en woorden met een dun lijntje doorgestreept worden (mocht je dit achteraf toch nog nodig hebben). Ik vind het maar een onhandig ding. Het is nog groter dan A4 formaat en dit moet je dan elke dag het veld innemen. Vooral met de regen werkt dit niet zo goed. Ook kunnen we in het veld niks op de grond zetten of even gaan zitten, vanwege het besmette water. Zo min mogelijk in je handen (een telefoon om de speaker mee te bedienen, een recorder en een microfoon) is dan wel het beste. Uiteraard moeten we wel dingen noteren, zoals het gedrag en de momenten waarop de vogel in zangvlucht gaat. Dit doen we in een klein notitieboekje dat Robin meegenomen had. 's Avonds alles overschrijven in het grote boek. 

Na de lunch leek het redelijk droog. De man van Xiaoying is opgegroeid op het platteland van China en kan redelijk goed het weer voorspellen. Xiaoying vertelde dat dit komt omdat hij al van jongs af aan naar de luchten keek om te kijken of hij kon buitenspelen of niet. Zo leren alle kinderen het hier. Nou, dat moeten wij dan ook maar gauw onder de knie krijgen. Ik keek naar de lucht, voor mij was die nog net zo grijs en hetzelfde als vanmorgen, toch zag hij echt wat anders. Snel alle spullen aantrekken en inpakken. Het bleef inderdaad redelijk droog, in ieder geval goed genoeg om op te nemen en een aantal playback te oefenen. 

Onderweg waren we een soort van toeristische attractie. Er kwamen twee grote bussen langs met (ik denk) Chinese studenten, waarvan sommige zwaaiden en andere wezen. Ook een lokale visserman in zijn boot zwaaide vanuit het water en riep wat naar ons. Geen idee wat. Die taal blijft een lastig ding. We lachten maar vriendelijk terug naar iedereen en zwaaiden terug. 

Eenmaal in het veld, was de rust weer terug gekeerd. We waren inmiddels weer wat verder van de weg verwijderd. Op naar individu 1. Die weten we nu vlug te vinden gelukkig. We moesten nog een aantal pilots doen om te zien wat de beste afspeeltijd is van de playbacks en hoe veel tijd er tussen twee playbacks moet zitten. We hadden een paar verschillende combinaties op onze telefoons gezet. We hadden gisteren een mooie bamboe stok gevonden om de speaker aan vast te maken. De man van Xiaoying had een stuk ijzerdraad gevonden en is daar druk mee in de weer geweest. Hij had een soort haak eraan gemaakt en de ander stopte hij in de bamboe stok. De onderkant van de stok hakte hij schuin af, zodat je deze makkelijk in de grond kon steken. De speaker kon er vervolgens aangehangen worden. Op deze manier hangt hij altijd op dezelfde hoogte en kan dit geen invloed hebben om de zang reactie. 

Eén van ons ging bij de bamboe stok met speaker staan en had een telefoon en notitieboekje in z'n hand. De ander ging op dezelfde lijn staan maar dan 10 meter ernaast. Hier hebben we voor gekozen, omdat het niet gewenst is om de zang die wordt afgespeeld op de opnames te horen. Omdat de recorder het minst gevoelig is op 90 graden, was dit de beste oplossing. Eerst 5 minuten spontane zang opnemen, waarbij de microfoon op de vogel wordt gericht. Wat was het toch weer leuk om hem in het veld actief bezig te zien. Onder video's kun je nu ook een filmpje van onze vogel (Locustella pryeri sinensis) zien in zangvlucht, die hadden we eergisteren gemaakt. Dan kun je ook zien hoe kenmerkend de zang en daarbij horende vlucht is. Na 5 minuten werd één van de playback stimuli afgespeeld, voor mij was dat één gedeelte van de zang (dus óf de trill, óf de warble), in dit geval was het de trill. Die werd voor 1 minuut afgespeeld. Het viel ons meteen op dat de vogels direct stil werden wanneer dit gebeurde. Ze keken druk om zich heen en vlogen richting de speaker. De speaker laat het geluid van een ander individu horen en dit simuleert als het ware een indringer. De mannetjes waren op hun hoede. Na die ene minuut, werd er weer voor 5 minuten opgenomen. Bij alle drie de individuen werd er meteen weer gezongen. Voor individu 1 was dit veel vaker en voor ons gevoel intenser dan voor de playback. Waar individu 1 vooral in het riet bleef zitten om te zingen, vertoonde individu 3 meerdere zang vluchten. Dit is nog iets om over na te denken en in de gaten te houden. 

Na de derde vogel begon het weer te regenen. Het was inmiddels ook al 3 uur en over een uur gingen Xiaoying en haar man weg. We besloten terug te gaan. Alles weer even afspoelen onder de tuinslang en omkleden. Om kwart voor 4 stonden we met z'n allen op de bus te wachten. Wel een gek idee dat ze weg gingen. Het communiceren zou vanaf nu een stuk lastiger worden. Xiaoying gaf mij twee zoenen. Ik denk dat het hier niet gebruikelijk is om een man als vrouw te zoenen. Want naar Robin zwaaide ze. 

Hierna werden we al vrij snel geroepen voor het avondeten door Uncle (de man van Antie). Ik ben vergeten te vragen waarom ze zo genoemd worden, terwijl ze beiden geen Engels spreken. We aten samen met hem. Als lunch en avondeten wordt er altijd rijst geserveerd met daarnaast de bijgerechten. Tijdens het eten begon Uncle al druk tegen ons te praten. Het ging over de drank die hij dronk. Hij vroeg of Robin ook wilde en die reageerde enthousiast. Hij verdween en kwam met vier nieuwe flesjes van 0.5 liter Chinees bier. Ohoh... Robin had inmiddels zijn Chinese lesboek gehaald. Hier waren achterin diverse zinnen en worden te vinden, die in beide talen stonden uitgedrukt. Ze waren hier erg druk mee. Uncle vond het volgens mij erg leuk om met Robin wat te drinken en mannenpraat te hebben. Ook al was er van echt praten niet echt sprake, maar de twee leken elkaar wel te begrijpen. Met tekeningetjes, Chinese tekens en gebaren werd er druk gecommuniceerd. Hij probeerde ons goedemorgen, goedemiddag en goede avond te leren. En dit terwijl hij geen woord Engels sprak. Ik had om 7 uur afgesproken om met mijn ouders te Skypen en de twee vermaakten zich nog wel even, dus ik ging vast naar mijn kamer nadat ik Uncle in het Chinees goedenavond had gewenst. 

En toen was het alweer bedtijd. De dagen vliegen hier echt voorbij. Ik heb het erg naar mijn zin, maar vind dit ergens stiekem ook wel fijn. Ik vind het erg leuk om bezig te zijn met de grasvogel en om het onderzoek op te zetten en uit te voeren. Hopelijk is het morgen wat vaker droog en kunnen we weer verder. Slaap lekker vanuit een regenachtig China!