Dag 9: Pilots, regen en onweer

Vannacht weer lekker geslapen. Precies een kwartier voor het ontbijt werd ik wakker. Om kwart over 8 werden we door Uncle geroepen voor het ontbijt. Noedles met gebakken ei en diverse bijgerechten die nog over waren van gisteren. Toen we na het ontbijt naar buiten liepen, was het droog!! Snel alle kledinglagen weer aangetrokken (toch voor de zekerheid ook een regenjas). Omdat mijn rugtas niet waterdicht is, heb ik samen met de man van Xiaoying met een vuilniszak en twee haken (omgebogen van hetzelfde ijzerdraad dat we gevonden hadden en gebruikt voor de bamboestok waaraan de speaker gehangen kon worden). Bovenaan mijn tas knoopten we de zak vast en onderaan gingen de twee haken door twee lusjes. Zo kon ik ook nog mijn tas in om de apparatuur (die in weer een extra plastic zak zat) eruit te halen. 

We moesten nog 8 pilots doen voordat we konden beginnen. De pilots zijn in het kort een soort testen om te kijken hoe lang het afspelen of hoe lang de reactie tijd moet zijn. Per soort verschilt dit namelijk. Onze grasvogel is erg territoriaal en kan dan ook agressief zingen tegen zijn buren om zijn territorium te verdedigen. Alleen wil je ook niet een te sterke reactie oproepen. Dus de duur van de playbacks (waarmee we een indringer imiteren) moet goed afgesteld worden op de reactie van de vogel. Omdat Robin en ik ieder een ander deelonderzoek doen, heb we minimaal 5 individuen nodig (waarop we iedere dag om en om zijn pilots doen en mijn pilots). 

Locatie 1, individu 1: Deze was niet zichtbaar en niet hoorbaar. Terwijl we dit mannetje gisteren nog uitgebreid (4x) hebben opgenomen. Dat was gek. Misschien is het territorium toch groter dan we dachten en is hij ergens anders. We konden in de buurt ook geen vogel spotten. Het was erg mistig, misschien had hij gewon geen zin om met dit weer te zingen. Het blijft gissen. Morgen maar weer terugkomen en kijken of we hem dan wel kunnen zien. 

Locatie 1, individu 4: Dit is tot nu toe mijn favoriet (verder ben ik niet bevooroordeeld in dit onderzoek hoor haha). Deze is altijd zo ontzetten actief aan het zingen met veel zang vlucht (die blijven mooi om te zien, ik zou er wel een stoel bij willen pakken en de hele middag het gedrag bekijken. Als ik tijd over heb, ga ik dat misschien ook wel doen). Dit individu lijkt niet echt een riet stukje te hebben, misschien een paar stengels. Riet hebben ze nodig om een nest te maken, dus ik ben benieuwd of we er nog achter kunnen komen hoe ver zijn territorium reikt (misschien ook wel veel verder dan we denken). Omdat we gister mijn playback op dit individu hadden gedaan, was het vandaag Robin zijn buurt. We stonden helemaal klaar: Robin met boekje en timer in de buurt van de speaker (anders werkt de bluetooth niet, we gaan nog proberen dit te doen met een MP3 speler, zodat we zelf niet te dicht bij de speaker staan, omdat de vogels ons -en vooral onze knalblauwe regenkleding- kunnen gaan associëren met de indringer die uit de speakers zingt). Ik stond op dezelfde lijn op 15 meter afstand van Robin, met de microfoon en recorder. Maar Robin schudde zijn hoofd, de afspeel bestanden kon hij niet meer op zijn telefoon vinden. We moesten deze actieveling voor vandaag overslaan.

Omdat het niet zo vaak droog is, besloten we verder met mijn pilots te gaan. De lucht zag er dreigend uit (ja, het voorspellen begint aardig te lukken). We gingen naar twee andere individuen, waarop we gisteren de playback stimuli van Robin hadden getest. Nummer 3 en 13. Het viel ons meteen op dat beiden voor de playback actief aan het zingen waren (= spontane zang) en tijdens de playback die 1 minuut duurde compleet stil waren. Na deze minuut, vloog individu 13 meteen richting de speaker en zat nog maar op zo een 10 meter afstand te zingen. Individu 3 ging hoog in het riet zitten en vertoonde drie keer zoveel zang vluchten als voor de playback. Ik mag het nog niet met zekerheid zeggen, maar het leek aardig op twee sterke reacties op de door ons geïmiteerde indringer.

Het begon te druppelen en we stopten de apparatuur gelijk weg. Het was inmiddels ook al bijna lunchtijd, dus we liepen terug. Ohjeej, bij het uitrekken van mijn rugtas heb ik mijn glazen thermosfles laten vallen (dit was Robin al op dag 2 overkomen en die had gelukkig meteen een nieuwe (metalen) kunnen kopen). In duizend stukjes lag de fles op de grond. Nu had ik niks meer om uit te drinken. In het vertaalboek van Robin konden we helaas geen beker/glas en kapot/stuk vinden. Ik heb Xiaoying geappt, of ze het voor ons wilde vertalen met de vraag of ze misschien plastic flesjes water hebben die ik dan zelf kan opnieuw kan gebruiken. Ze zat nog in het vliegtuig dus ik moest even wachten. Eerst lunchen. Ik kon altijd uit de waterkoker of uit Robin zijn beker drinken.

Een nieuw gerecht bij de lunch: paddenstoelen met (vakens?) vlees. Ik kon het niet even vragen. Misschien morgen papier meenemen, dan kan ik de diverse dieren tekenen en kan Antie aanwijzen wat voor vlees het is. Maar het was erg lekker! Robin had zijn boek weer mee en we probeerden weer wat woorden en zinnen met Uncle uit te wisselen. Hij is erg enthousiast en doet hard zijn best om ons zinnetjes te leren. Zo heeft hij voor ons opgeschreven wat we moeten laten zien als we niet mee eten met het ontbijt of de lunch omdat we de hele dag ver in het veld zijn (als we naar locatie 2 of 3 gaan op een droge dag). Hij dacht goed mee. 

Na de lunch stuurde Xiaoying een berichtje terug. Ze zou de jongen Yang, die hier in het dorp woont, vragen of hij ons een paar flesjes water en Coca Cola wilt brengen. Dan hebben we ook meteen genoeg om mee te nemen als we een hele dag weg zijn. 

Het regende nog pijpenstelen. Dus we besloten om aan ons labjournaal te werken en om de opnames van vanmorgen te bekijken en te analyseren. Die zagen er goed uit! Verder moesten een aantal batterijen van de recorders ook nog opgeladen worden. Die lopen helaas snel leeg. We moeten dit even aankijken, of ze wel een hele dag mee kunnen gaan (we hebben in totaal 3 sets meegenomen) en anders misschien wat extra batterijen kopen. 

Rond 3 uur leek het redelijk droog. Het viel ons op, dat het afgelopen dagen ook eind van de middag telkens droog werd. We besloten weer op pad te gaan. Het regende lichtjes toen we naar locatie 1 liepen. Onderweg weer twee Langstaart Klauwieren gezien (de gemaskerde vogels), ze zaten weer op hetzelfde elektriciteitsdraad. Deze vogels hebben de gewoonte om hun prooien (voornamelijk insecten) op doornen of prikkeldraad te prikken. 

We kwamen na ongeveer een kwartier lopen weer bij individu 1 aan, maar hier was het helaas weer stil. Net toen we naar het actieve mannetje 4 wilden lopen, hoorden we onweer. We hebben met elkaar afgesproken dat we dan altijd teruglopen. Hoe verweg het ook klinkt. Je weet niet welke kant het opgaat en hoe hard dat gaan. Het is hier nu eenmaal erg anders dan in NL. Dus binnen drie kwartier stonden we weer binnen. Het begon weer te hozen, we hadden dus toch weinig kunnen doen in het veld. 

We hebben de rest van de middag verder gewerkt aan de opnames en het labjournaal. De tijd vloog voorbij en voor we het wisten werden we geroepen voor het avondeten. Tijdens de lunch had Uncle al duidelijk gemaakt dat hij vis had gevangen voor het avondeten. Die zwom toen nog in een container buiten. Nu was hij opgediend. Hij smaakte heerlijk. De graatjes blijven lastig! Maar ik heb een doel voor mezelf opgesteld (die misschien iets te hoog gegrepen is): aan het einde van onze reis wil ik net zoals iedereen hier, de graatjes uit mijn mond kunnen vissen met de stokjes. Uncle had weer Chinees bier voor ons klaargezet. En omdat we niet heel goed met elkaar kunnen praten, heb ik deze keer meegedaan. Bij iedere slok proosten we met elkaar (volgens het hele ritueel dat ik afgelopen donderdag schreef). Ook al konden we elkaar nu geen boodschap toespreken, we knikten naar elkaar en dat zei ook wel genoeg. Ik was blij dat hij ondanks de taalbarrière graag met ons eet en vooral drinkt haha.

Vandaag zijn mijn ouders en zus bij mijn opa en oma in Emmen. Na het eten hebben we met z'n allen geskyped. Erg leuk om er toch zo even bij te kunnen zijn, terwijl ik op ruim 9000 km afstand zit. Ik werd de hele kamer rondgegeven, moest af en toe even wegkijken om niet duizelig te worden haha. 

En toen was het alweer bijna tijd voor bed. Nog even wat lezen en dan gaat het licht hier uit. Ik wens jullie nog een fijne zondagmiddag en avond. Tot morgen weer!