Dag 11: Productieve dag

Gisteravond nog even naar het weerbericht gekeken en ja hoor, vandaag zou het weer een droge dag worden. Dat kwam goed uit, want nu we alle pilots hebben gedaan, was het tijd om playbacks te starten. Omdat Robin een algemener onderzoek doet, hebben we samen met onze begeleider uit Leiden afgesproken om zijn onderzoek eerst uit te voeren. Daar hebben we 20 individuen voor nodig. De andere helft van Robins onderzoek, zal plaatsvinden in de migrerende populatie (Panjin, Noord China) waar we over 3 a 4 weken naartoe vliegen. Ook dit is een unieke plek en staat bekend om de moerasplant Schorrenkruid, dat ieder jaar rond april rood kleurt. Het wordt dan ook wel het rode strand genoemd. Daarnaast is het het grootste moeras- en rietgebied van de wereld en is de verblijfplaats van diverse bedreigde vogelsoorten, waaronder een aantal kraanvogels, ganzen en ooievaars.

Robin gaat kijken naar de verschillen in reactie (in zowel zang als gedrag) tussen beide populaties. Hij laat aan de huidige, sedentaire populatie zang opnames horen van zowel de eigen populatie als de migrerende, noordelijke populatie. Reageren ze (nog) op elkaar? En zo ja, hoe? Welke populatie reageert sterker en op welke fragmenten? Hij gebruikt hiervoor geluidsopnames die in 2009 en 2010 door studenten van Xiaoying zijn gemaakt. Samen met mijn begeleider in Leiden, hebben zij hierover een wetenschappelijk artikel gepubliceerd, zoals ik al eerder schreef.

Vanmorgen was het ontbijt om half 9 klaar. We hadden alle spullen vanmorgen al klaargezet, zodat we meteen na het ontbijt konden vertrekken. Op naar locatie 3, de verste locatie (ruim een uur lopen). Omdat de lunch iedere dag om 12 uur klaarstaat, gaven we aan Uncle door dat ze geen rekening met ons hoefden te houden. We hadden dit al een paar avonden geleden met hem geoefend. We hebben diverse zinnetjes met hem opgeschreven (goedemorgen, goedemiddag, goedenavond, geen ontbijt, geen lunch). Omdat hij en Antie er ook in het weekend zijn, is het handig om zo met elkaar te communiceren. 

We vertrokken om 8:55 uur en het was prachtig weer. Niet zo mistig meer als gister ochtend. Er stond nog steeds een fris windje, maar dit was wel lekker tijdens het wandelen. De zon brak af en toe door het wolkendek heen en dan werd het al snel warm. Ik had me met DEET en zonnebrand factor 50 ingesmeerd. Ook mijn pet had ik opgezet. DEET is een anti insectenmiddel dat me geadviseerd werd toen ik gevaccineerd was. Het is hier geen risicogebied voor malaria maar wel voor een via de mug overdraagbare ziekte. Omdat het warmer wordt, verwacht ik dat het aantal muggen zal toenemen. 

Al vanaf het begin van onze wandeling liep er een straathond met ons mee. Het was een klein hondje en deed mij denken aan een golden retriever maar dan met hele korte pootjes (wellicht kruising golden retriever x Welsh corgi?). Hij liep voorruit en sprong af en toe een zijpad in. Dan ging hij weer een vogeltje achterna of sprong hij over de dijk heen. Omdat de parasiet overgedragen wordt op zoogdieren, vroeg ik mij af of de hond ook besmet zou zijn. Hij liep vaak het water in en dronk eruit. Ik vroeg me af of hij er last van zou hebben. 

Vorige week begonnen ze naast het onderzoekscentrum om een dijk aan te leggen. Een hele nieuwe laag aarde werd als een rand naast de weg gelegd. We telden toen drie graafmachines die druk bezig waren. Ieder jaar overstroomt de weg en dit waren blijkbaar maatregelen die ze troffen. Ze waren al een heel end. 

Na precies een uur wandelen, kwamen we aan bij de derde locatie. Maar wat bleek nou, ze waren nu hier bezig met het ophogen van de dijk. De drie graafmachines waren druk bezig en stonden midden in het gebied waar wij onze vogels hadden gelokaliseerd. Dat was balen... Omdat de machines veel geluid maakten en daarnaast een verstorend effect kunnen hebben op de vogels, besloten we hier vandaag niet te gaan opnemen. 

Locatie 2 lag er vlakbij en was onze back-up optie. Deze locatie ligt net als locatie 1 aan de kant van het Poyang meer. Beiden gebieden zouden het eerste onderwater lopen. Omdat het lastiger was om op locatie 2 te komen (via 3 stap stenen een riviertje oversteken) en het wat meer afgelegen lag, ging de voorkeur niet naar deze locatie uit. Maar locatie 3 was geen optie voor vandaag, dus we besloten dit plan te volgen. 

De wandelschoenen ruilden we in voor de kaplaarzen die we in onze rugtassen hadden meegenomen en ook de regenbroeken gingen weer aan. Het enige vervelende was, dat het hondje nog steeds bij ons was. Aangezien hij graag achter vogels aanrent, wilden wij hem echt niet mee hebben. We hadden hem de hele weg geen aandacht gegeven en ik snapte niet goed waarom hij bij ons bleef. Misschien rook hij eten in onze tassen of was hij eerder gevoerd door mensen die op de weg liepen. Met veel moeite lukte het ons om zonder hem verder te gaan.

Je kon al zien dat het waterniveau was gestegen, de stapstenen lagen nu onderwater, maar alsnog was het goed te doen om over te steken. Er was hier een groot visnet te drogen gelegd (dat lag er vorige keer toen we hier waren ook al). We kwamen als snel individu 1 tegen en begonnen met het experiment: 3 minuten spontane zang opnemen, 1 minuut zang fragment afspelen via speaker, 5 minuten reactie opnemen en noteren, 3 minuten stilte, 1 minuut zang fragment afspelen, 5 minuten reactie opnemen en noteren. Gedurende de volle 18 minuten werd de zang opgenomen. Omdat we dit al veel hadden geoefend met de pilots, verliep het soepel. 

Om 16:15 uur, hadden we in totaal 9 opnames gemaakt. We waren erg tevreden. Bijna op de helft van dit deel van Robins onderzoek. Nog zo een mooie dag en we zijn voor hem al klaar. Tussendoor hadden we geluncht met de boodschappen die Yang en Fong voor ons hadden gedaan. Ze hadden goede smaak: croissantjes, brioche, bananen, appels en Snickers! Ik vond het heerlijk om weer iets van brood en zoetigheid te eten. 

We merkten na de 9e opname dat we allebei kapot waren, het was best intensief om 9x20 minuten muisstil te staan en daartussen nog de vogels op te zoeken in een vrij uitgestrekt gebied. Om en om namen we zang op. Dit houdt in: in de ene hand de recorder, in de ander de microfoon. Het belangrijkste hierbij is om het zo stil mogelijk te houden. Van de microfoon naar de recorder loopt namelijk een draad en wanneer deze beweegt, hoor je het kraken op de opnames. Dit wil je liever niet. De microfoon is het gevoeligste voor geluid dat van voren en achteren komt. Je moet dus geen honger hebben als je opneemt, want dan is dit goed te horen op de opname. Ook is het belangrijk dat je de vogel volgt met de microfoon, dan heb je de mooiste opnames. Ten slotte, wanneer het zo winderig is als vandaag, is het belangrijk om de wind in de rug te hebben, zodat je als het ware een barrière vormt tussen de wind en de microfoon. Wanneer je de wind zijwaarts op de microfoon hebt, geeft het het meeste ruis en dit probeer je te vermijden. Maar omdat de vogel hier natuurlijk geen rekening mee houd, is dit niet te vermijden. Met diverse software programma's kun je achteraf ruis van een bepaalde frequentie wegfilteren. 

Toen we terugliepen, schrok Robin ergens van (hij liep voorop). Omdat we steeds dwars door het riet en moeras liepen, proberen we zoveel mogelijk onze eerder gelopen paden te volgen. We liepen steeds ook achter elkaar om zo min mogelijk plat te lopen. Er stond een knalrode zoetwaterkreeft op ons pad. Hij had zich zo groot mogelijk gemaakt en stond met één schaar open. Het was een mooi gezicht. Ik merkte dat ik me al aan het aanpassen was aan de Chinese cultuur, toen ik erover dacht om de kreeft mee te nemen voor kokkin Antie. Maar toen ik naar hem keek en zag hoeveel moeite hij deed om zichzelf tegen ons te verdediging, wilde ik liever niet over zijn lot beslissen (of klinkt dat heel dramatisch?). 

We maakten ons klaar voor een uur teruglopen, toen er een auto naast ons stopte. Jaaaa het waren Yang en een andere jongen van het onderzoekscentrum. Ze hadden nog plek in de auto en we mochten mee terug rijden. Was dit even goed getimed! 

Eenmaal terug, stortte ik neer op bed. Nog een rusten voor we over een uur gingen avondeten. Dat deed me wel even goed.

Het avondeten was heerlijk na zo een intensieve dag in het veld. Fong was er ook weer bij en het was fijn om met iemand te kunnen praten. Omdat hij gestudeerd heeft, kan hij goed Engels spreken. Hij vroeg of we ons al een beetje thuis voelde en of we in alles voorzien waren. Hij zei dat we altijd bij hem terecht kunnen. Ik vertelde over ons onderzoek en hij vertaalde af en toe wat aan Antie, de baas en Yang. 

Ook vertelde Fong dat Robin mag verhuizen naar kamer 203, aan de andere kant van mijn kamer (202). Hij vertelde dat hier wel alles werkte (in zijn oude kamer kon de kastdeur niet open en deed de waterkoker het niet). Het is precies dezelfde kamer als ik heb maar dan in spiegelbeeld. Geen 2 stapelbedden meer, maar ook 2 luxe twijfelaars. We boffen wel hoor.

Morgen gaat het weer regenen en hebben we een rustdag ingelast. Althans, rustdag in de zin van niet het veld ingaan. We hebben nog genoeg te doen qua opnames analyseren, labjournaal bijwerken en playback stimuli maken met de opnames van vandaag. Maar goed, eerst hopelijk weer lekker slapen. Wat gaan de dagen hier toch snel. Tot morgen!