Dag 64: Thuiskomen en de eerste dagen in NL

Vrijdag 11 mei 2017: Thuiskomen

Na de vlucht die zo lang duurde (10 uur) omdat je zo graag naar huis wilt, was het dan eindelijk zover. Tijdens het dalen, braken we door de wolken heen. Toen was het Nederlandse landschap weer te zien. De weilanden en wegen daaromheen, wat heerlijk geordend! We landden op een verre landingsbaan en moesten nog een kwartier taxiën naar de gate. Daarna konden we het vliegtuig uit. De adrenaline gierde door mijn lichaam. Ik kon niet wachten om mijn ouders weer te zien.

Maar dat liet nog even op zich wachten. Nog voordat we de bagage op konden halen, moesten we nog door de douane heen om onze paspoorten te laten zien. Doordat er net voor ons een ander vliegtuig geland was, waren de rijen gigantisch. Er stond op een digitaal bord aangegeven dat het zo een 40 minuten zou duren. Gelukkig gingen de self-service automaten na 10 minuten open. Daar konden alleen Europese paspoorten worden gecontroleerd. Je moest per persoon door een poortje heen, waarbij je je paspoort op een scanner naast je moest leggen. Vervolgens werd er automatisch een foto van je gemaakt. Eén medewerker achter een balie tegenover de rijen met self-service automaten checkten de foto's en paspoorten. Af en toe werd er iemand uitgehaald, waarbij waarschijnlijk iets afweek. Gelukkig konden wij allebei doorlopen.

En toen alleen nog even de bagage ophalen. De koffers zullen inmiddels wel op de band liggen toch? Wij dachten nog: onze koffers waren als allerlaatste het vliegtuig ingegaan, dan zullen ze vast ook het eerste eruit gehaald zijn. Maar helaas bleek het omgekeerde. We moesten nog lang wachten, toen we eindelijk onze koffers aan het begin van de loopband zagen verschijnen. Dit is echter in het midden van de ronde loopband. Je moet dus nog wachten tot ze op de buitenste ring liggen voordat je ze kunt pakken. Doordat veel mensen met geen Europees paspoort (wat de meerderheid in het vliegtuig was) nog opgehouden waren door de paspoort controle, hielden deze koffers de boel op. Er werden namelijk pas nieuwe koffers op de buitenste ring gelegd, als daar ruimte voor was. Wetende dat mijn ouders achter de muur stonden, maakte dat het wachten voor mijn gevoel nog langer duurde. 

Na ruim een kwartier kwamen onze koffers op de band en konden we ze meteen meenemen. We hebben ze opgevangen, omdat onze thee sets erin zaten. Hopelijk waren die nog heel! En toen konden we (eindelijk) naar de vertrekhal. We liepen de poortjes door en daar stonden ze! Ik kon ze ook bijna niet missen, want mijn zus Emma en vriendin Rhiana hadden allebei een spandoek vast. Daar stonden welkom thuis teksten op (ook in het Chinees!). 

De ouders van Robin en mijn ouders hadden elkaar al gevonden en stonden bij elkaar. Na nog even gekletst met elkaar te hebben, moesten we door, want er was een welkom thuis feestje voor me georganiseerd.

Het was inmiddels spitsuur en na wat vertraging vanwege de file, reden we onze straat in. Ik kon niet wachten om uit te stappen en Peer weer te zien. Toen ik de deur open deed, stond daar de grootste verassing van de avond: oma. Omdat het zo onverwachts was, duurde het even tot het tot me doordrong. Ontzettend leuk dat mijn oom en tante haar meegenomen hadden, helemaal vanuit Emmen. En wat gezellig dat jullie er ook waren, Gerard en Trijnie. Na de familie begroet te hebben, zat mijn kleine konijn Peer daar in die grote woonkamer. Hij leek ontzettend afgevallen, maar hij was zijn wintervacht verloren. Hij wordt niet zo graag opgepakt maar ik heb hem even heel stevig geknuffeld. Wat was het fijn om hem weer te zien. 

En toen liep het huis al snel helemaal vol met vrienden, buren en familie. Ook mijn twee oppaskindjes, Lieve en Stella, waren er met hun ouders. Mijn ouders hadden hartige taarten, soep en salades gemaakt. De eerste maaltijd weer in Nederland. Maar eerst moest ik demonstreren dat ik pinda's heel gauw met stokjes kon eten. Dat wilde niemand geloven. Gelukkig was ik het, na alweer een paar keer met mes en vork te hebben gegeten, nog niet verleerd. Ik ben benieuwd of dat iets is wat je kunt verleren, of zoals fietsen iets is wat zo weer heel vertrouwd is. Wat was het fijn om iedereen weer te zien en te spreken. En wat heerlijk dat ik iedereen kon verstaan en mezelf verstaanbaar kon maken! 

In Chinese tijd was het natuurlijk al lang bed tijd en de adrenaline begon uit te werken. Rond half 11 was iedereen naar huis en zat ik met mijn ouders op de bank. Daar hebben we geloof ik nog ruim een uur gezeten. Het eerste moment weer even samen. Dat voelde ook wel fijn. We praatten nog wat na en ik was inmiddels al bijna 48 uur wakker. Het voelde zo goed toen ik daarna in mijn oh zo zachte en schone bed ging liggen. Mijn oom zei al dat na een lange reis niks zo lekker is als het slapen in je eigen bed. Hij had zeker gelijk. Ik heb nog nooit zo genoten van mijn bed. Binnen een paar seconden was ik weg. 

Zaterdag 13 mei 2017: Eerste dag in NL & Chinatown

Om half 10 (Nederlandse tijd) werd ik de volgende ochtend wakker. Ik had de wekker om 10 uur gezet, omdat ik niet te lang wilde doorslapen. Ik moest natuurlijk weer in het Nederlandse ritme komen. Ik stond op en liep maar mijn kledingkast, wat heerlijk dat ik weer wat anders kon aantrekken dan die drie setjes die ik (na het opsturen van de 15 kg kleren naar huis) bij me had. Je wordt erg makkelijk als je op reis bent en de kleren had ik een paar keer onder de douche mee gewassen. Tja, of je het nu met koud water in de machine of onder de douche doet, dat maakt volgens mij niet zo heel veel uit. Nadat ik me had aangekleed (met warme kleren, want ik vond het maar koud), gooide ik de eerste was in de machine. De kleren waren in lange tijd niet meer zo schoon geweest.

Beneden was de ontbijttafel al gedekt. Brood, zowel licht als donker, hagelslag, beschuit, ontbijtkoek, chocopasta, pindakaas, kaas; wat moet ik kiezen?! Dit had ik allemaal zoooooo gemist. Er was geen moment dat ik aan een bakje rijst dacht. Ik probeerde van alles wat te eten en zat uiteindelijk bomvol. Gelukkig kon ik het verdelen over ontbijt en lunch. Het was heerlijk om weer op z'n Hollands te ontbijten. 

Mijn ouders en ik verbaasde ons erover dat ik nog niet zo moe was. Mijn moeder wilde even de stad in om wat spullen voor schilderen te halen. Ook had ik uit China een traditioneel Chinees jurkje meegenomen, waarvan ik de split graag dicht wilde hebben. Hiervoor moesten we even een stukje stof kopen. Ik besloot mee te gaan. Ondanks de voorspelde buien gingen we fietsen. Dat had ik zo gemist! Het was ook heerlijk om weer bekend te zijn in de omgeving en niet na te hoeven denken over "waar moet ik naartoe?" en "waar ben ik?". 

Toen we in de stoffenwinkel stonden, werd het ontzettend donker buiten en begon het te stortregenen. Zulke erge regen had ik sinds Nanchang niet meer gezien. We wachtten tot het ergste van de bui voorbij was en gingen verder op de fiets. Er kwamen nog steeds dikke druppels uit de hemel vallen, maar ik vond het niet zo erg. Ik was echt weer in Nederland.

Naast de twee boodschappen, gingen we ook even langs Chinatown. Het voelde erg vertrouwd toen ik een van de Chinese supermarkten binnen liep. Zoveel bekende producten, maar ook de chaos en inrichting van de winkel was bekend. Ik was weer even terug in China. We kochten wat dingen die ik daar veel at, zoals lotuswortel en gedroogde soja. Binnenkort ga ik dat maar eens proberen klaar te maken. Ook bezochten we een Chinese meubelzaak, die ook veel spullen en souvenirs verkocht, die we in China vaak tegenkwamen. 

Het was alweer lunchtijd, maar mijn ritme was helemaal van streek. Ik had de hele dag en nacht door honger. Ik probeerde me maar zoveel mogelijk aan de drie maaltijd tijden te houden, om dit hopelijk morgen tegen te gaan. Toen we thuiskwamen, genoot ik weer van de boterhammetjes met hagelslag en kaas. 

's Middags heb ik verder uitgepakt en een tweede was gedaan. Omdat ik zo weinig kleren bij me had (terwijl de rest nog ergens in Shanghai wachtte om met een boot mee te mogen), was de was zo gebeurd. Een groot deel van de souvenirs had ik al uitgedeeld op het feest. Dus het uitpakken was ook zo gebeurd. Ook heb ik nog even met papa door de Chinese vogelgids (die alle vogelaars in China gebruiken) gebladerd, die ik voor hem had meegenomen. En mijn moeder dacht na wat ze van de Chinese zijde zou kunnen maken.

's Avonds aten we de hartige taarten en soep die nog van gisteren over waren. We waren gisteren allemaal een beetje vergeten te eten omdat het zo druk was. Nu dus extra genoten.

Na het eten (aardappels, rode bietjes en worstjes (mijn lievelingseten!)) ben ik aan de slag gegaan met een fotoboek ontwerpen. Daarin wil ik alle reisverhalen en foto's kwijt. Dat is nog een hele klus, omdat ik al ruim over de 400 pagina's kom met alleen de verhalen (en de fotoboeken maar tot 200 pagina's gaan). Dit wordt nog even puzzelen, misschien meerdere boekdelen? 

En zo was ik de hele dag wakker gebleven en heb ik gelukkig niet echt last gehad van een jet lag. 

Sindsdien

Sindsdien heb ik het eigenlijk vrij druk gehad (of het mezelf druk gemaakt?). Zondagochtend samen met m'n ouders naar het strand en het tuincentrum. 's Middags naar de opening van de kunst tentoonstelling van de nicht van mijn moeder. Daar weer een groot deel van de familie gezien. 

Maandag ochtend (na een kommetje rijst met ei en tomaat ontbeten te hebben, daar had ik ineens toch wel trek in gekregen) ben ik met Emma naar Meijendel geweest om te wandelen. Het was prachtig weer! We hebben in het vernieuwde pannenkoekenhuis geluncht (heerlijk weer een pannenkoek met spek en kaas!). Daarna langs de tante van mijn moeder, die in Wassenaar woont en ook met veel plezier de reisverslagen heeft gevolgd. 's Middags moest ik nog even in Leiden zijn voor een gesprek met Robin en mijn begeleider Hans. Hij was natuurlijk erg benieuwd naar onze belevenissen in China. Emma ging mee en heeft voor het eerst de universiteit gezien. Daarna reden we samen weer naar huis en at ze mee: rijst, snijboontjes, champignons en kip (weer even een beetje terug in China). Uiteraard met stokjes gegeten!

Dinsdag ochtend vertrokken Emma en ik naar Emmen. We mochten de auto lenen, dat was wel luxe! Op naar opa en oma. Daar een nachtje wezen slapen en woensdag ochtend richting Arnhem. Onderweg nog even een tussenstop gemaakt in de Veluwe. Het was ruim 30 graden en we genoten van het zonnetje. Wat een zomerse dag! Eind van de middag kwamen we aan bij onze omi. Ook daar zijn we blijven slapen. Samen met oma zijn we donderdag ochtend naar onze nicht in Veenendaal gereden, die was bevallen van haar dochtertje Merel toen ik in China was. Een prachtig meisje.

En na nog even geluncht te hebben bij omi terug in Arnhem, zat ons familie tripje erop en gingen we weer richting huis. En daar zal alles langzamerhand weer terugvallen in het "normale" ritme. Ik wens jullie vast een fijn weekend!